Słyszysz szum w uszach? To może być początek poważnej choroby! Poznaj przyczyny, objawy i leczenie
Chorym wcale nie jest łatwo opisać towarzyszące im doznania. Szczególnie wtedy, kiedy jest tylko w głowie i nikt z zewnątrz nie jest w stanie go usłyszeć. Szum w uszach wywołuje napięcie nerwowe, rozdrażnienie, nierzadko prowadzi do depresji.
Szum w uszach bywa pierwszym, często bagatelizowanym objawem postępującego niedosłuchu. To także objaw niektórych chorób infekcyjnych i pozostałości po urazach. Szumy uszne niełatwo poddają się diagnostyce, bo na liście chorób, którym towarzyszą, jest nie tylko przewlekłe zapalenie ucha środkowego, osteoskleroza czy choroba Meniere’a, ale także głuchota wynikająca z nadmiernego hałasu.
Osobom z szumem w uszach wcale nie jest łatwo opisać towarzyszące im doznania. Szczególnie wtedy, kiedy szum jest tylko w głowie i żadna osoba z zewnątrz nie jest w stanie go usłyszeć. Wywołuje to napięcia nerwowe, rozdrażnienie, nierzadko prowadzi do depresji.
Szum w uszach – objawy
Szum w uszach często opisywany jest jako brzęczenie albo bzyczenie. Jego tempo bywa zsynchronizowane z rytmem serca, czasami towarzyszy mu nadwrażliwość na dźwięki. Przez lata uważano, że to choroba starszych osób, teraz, kiedy już co piąty młody człowiek jest zagrożony utratą słuchu z powodu nadmiernego hałasu, z szumem w uszach zwraca się do lekarzy coraz więcej młodych osób.
Skarżący się na szumy w uszach mówi zwykle, że jego głowa zachowuje się „inaczej”, jest obolała, jakby opuchnięta. Szum w uszach powiązany bywa z bólem głowy albo dyskomfortem ze strony uszu. To może być niedosłuch albo stany zapalne ucha, swędzenie i ból. Zwykle najtrudniej jest opisać natężenie szumu w uszach, bo słyszany ze środka głowy sprawia wrażenie głośniejszego, niż jest.
Szumy w uszach – obiektywne czy subiektywne?
Szum uszny może być subiektywny albo obiektywny. Ustalenie, który z nich występuje u chorego ma priorytetowe znaczenie na drodze do prawidłowej diagnostyki.
Subiektywne szumy uszne mogą być skutkiem zaburzeń pracy ośrodkowego układu nerwowego, towarzyszyć chorobom uszu takim jak stany zapalne nerwu słuchowego czy ucha wewnętrznego. Subiektywne szumy uszne to także przyczyna stwardnienia rozsianego czy guzy nerwu przedsionkowo-ślimakowego. W uszach może także szumieć z powodu zwyrodnień albo urazów kręgosłupa szyjnego i głowy. Szumy w uszach to często także pozostałość po wypadkach ze wstrząsem mózgu.
Duże znaczenie w występowaniu subiektywnego szumu w uszach mają choroby infekcyjne – zapalenie ucha środkowego czy opon mózgowych. Wiadomo też, że szumy uszne powstają na skutek zażywania niektórych niesteroidowych leków przeciwzapalnych, leków moczopędnych czy preparatów stosowanych podczas chemioterapii. Wystąpienie szumów może być także poprzedzone nadciśnieniem albo niedociśnieniem tętniczym czy anemią.
Obiektywne szumy uszne występują znacznie rzadziej i zwykle towarzyszą chorobom naczyniowym. To zwykle niedrożność tętnic kręgowych lub szyjnych, nieprawidłowości w budowie żył albo guzy ucha środkowego. Obiektywne szumy uszne spowodowane są również chorobami stawu skroniowo-żuchwowego.
Szum w uszach – diagnostyka
Kiedy szumy uszne zaprowadzą nas do lekarza, powinniśmy spodziewać się kilku podstawowych pytań, które są konieczne do ustalenia diagnozy. Będzie próbował dowiedzieć się w jakich okolicznościach się pojawiły, jakie choroby mogły je poprzedzić, jakie towarzyszą im inne problemy. Kolejnym krokiem jest badanie audiologiczne, by sprawdzić czy szumy uszne związane są z niedosłuchem.
Otolaryngolog może przeprowadzić także badanie częstotliwości i natężenia szumu usznego. Występowanie szumów o określonej częstotliwości jest typowe w przebiegu niektórych chorób, np. choroby Meniere’a. Nierzadko zleca także wykonanie bardziej szczegółowych badań – tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego, słuchowych potencjałów wywołanych czy angiografii.
Szumy uszne – farmakoterapia czy zabieg?
Obiektywne szumy uszne, kiedy już ustalona zostanie ich bezpośrednia przyczyna, leczone są dosyć łatwo. Jeśli jest to problem naczyniowy, lekarze decydują się na operację, która zwykle niweluje problem.
Wyzwaniem dla lekarzy jest leczenie subiektywnego szumu usznego. Jeśli towarzyszy np. otosklerozie, bardzo często operacja kończy problem. Podobnie dzieje się, kiedy mamy do czynienia z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego.
Wśród leków stosowanych w przypadku szumu przepisywane są preparaty rozszerzające naczynia i poprawiające ukrwienie mózgu. Niektórym chorym pomagają leki przeciwpadaczkowe.
Szumy uszne – dla kogo psychoterapia?
W przypadku uporczywych szumów, które nie poddają się leczeniu, lekarze proponują pacjentom psychoterapię, która ma pomóc w zaakceptowaniu szumu. Wielu z oporami przystaje na taką drogę leczenia, bo skierowanie ich do psychiatry czy psychologa traktują jak niezrozumienie ich problemu. Tymczasem poznanie metod obniżania progu tolerancji znoszenia szumów może być pomocne w zaakceptowaniu go w sytuacji, kiedy podejmowane drogi leczenia nie przyniosły dobrego efektu. Terapeuci wykorzystują w ich przypadku metodę habituacji (TRT).
Polecamy
Nadwrażliwość na dźwięki. Jak sobie z nią radzić w codziennym życiu?
Sarsa o otosklerozie: „Byłam przekonana, że to koniec mojej kariery”
Sarsa o komplikacjach po operacji słuchu. „Słyszałam, że synek płacze. Biegłam do niego do pokoju, on spał”
Do czego służy otoskop i czy warto mieć go w domu?
się ten artykuł?
