Lek na starzenie się wkrótce dostępny? Badacze na dobrej drodze do nowej terapii

Ośrodki badawcze z całego świata szukają rozwiązań, które zniwelowałyby negatywne skutki starzenia się. Najnowsze badania przeprowadzone przez niemieckich naukowców pokazują, że obiecującym lekiem przeciwstarzeniowym może być rapamycyna. Na razie eksperymentowi, mającemu udowodnić skuteczność preparatu przez krótki czas stosowania, zostały poddane zwierzęta laboratoryjne.  

Rapamycyna: co to jest?

Rapamycyna (inaczej sirolimus), to powszechnie stosowany w transplantologii środek immunosupresyjny i inhibitor wzrostu komórek.

Zespół naukowców z Max Planck Institute for Biology of Ageing w Niemczech wywnioskował w ramach badania przeprowadzonego na muszkach owocowych oraz myszach, że może zostać ona zastosowana jako preparat opóźniający procesy starzenia.

Niemieccy naukowcy zauważyli, że podawanie przez krótki czas rapamycyny jest równie skuteczne jak przyjmowanie jej w małych dawkach przez całe życie. To wyjątkowo ważne odkrycie, ponieważ nawet przy niskich dawkach mogą wystąpić działania niepożądane, a więc krótszy czas leczenia na pewno zwiększa prawdopodobieństwo przyszłego stosowania takiego leczenia u ludzi.

Wyniki z ekpserymentu zostały opublikowane w prestiżowym czasopiśmie „Nature Aging”.

„W dawkach stosowanych klinicznie rapamycyna może wywoływać różnorakie działania niepożądane i jest to akceptowalne w transplantologii i onkologii, ale kiedy chodzi o zapobieganie zmianom związanym ze starzeniem się, skutki uboczne muszą być minimalne lub wręcz nieobecne. Dlatego postanowiliśmy dowiedzieć się, kiedy i jak długo trzeba podawać rapamycynę, aby osiągnąć takie same efekty, jakie daje leczenie przez całe życie, a jednak uniknąć niechcianych komplikacji” – mówi dr Paula Juricic, pierwsza autorka omawianej publikacji.

Jak wyglądało badanie? Podczas eksperymentu badacze podawali lek zwierzętom laboratoryjnym o różnych porach. Jak się okazało, w trakcie dwutygodniowego leczenia rapamycyną młode dorosłe muszki uzyskały ochronę przed niepożądanymi zachowaniami związanymi z wiekiem, co też wpłynęło na ich długość życia. Podawanie leku od momentu ukończenia przez muszki trzeciego miesiąca życia dawało pozytywne skutki w kwestii zdrowia jelit na starość. Terapia ta trwała przez trzy miesiące.

Współautor badania dr Thomas Leech tłumaczył, że „krótkie terapie wdrożone we wczesnej dorosłości zapewniały tak samo silną ochronę, jak rozpoczęte w tym samym wieku leczenie ciągłe, kontynuowane przez całe życie owada”. Zaznaczył, że efekty podawania rapamycyny były najsilniejsze i najlepsze, kiedy leczenie stosowano we wczesnym okresie życia.

„Gdy owady były w wieku średnim efekty były słabsze, a włączenie leku u starych muszek nie przynosiło żadnych rezultatów” – zauważył.

Kiedy terapia zostanie zastosowana u ludzi?

Autorzy badania podkreślają, że znaleźli sposób na to, żeby przyjmowanie rapamycyny nie było długotrwałe i ciągłe. To sprawia, że badacze są o krok bliżej do możliwości zastosowania jej u ludzi. A to znaczy, że wkrótce rapamycyna może stać się lekiem przeciwstarzeniowym.

„Musimy jeszcze ustalić, czy możliwe jest osiągnięcie efektu geroprotekcyjnego u myszy i ludzi przy leczeniu rozpoczynającym się w późniejszym okresie życia, ponieważ tak byłoby najrozsądniej. A być może możliwe byłby również stosowanie kilku krótkich terapii w różnych momentach życia? Ta praca otworzyła przed nami nowe drzwi, ale także postawiła wiele nowych pytań”- podsumowują autorzy badań.

źródło:”Long-lasting geroprotection from brief rapamycin treatment in early adulthood by persistently
increased intestinal autophagy” „Nature Aging”