Udar niedokrwienny mózgu prawostronny lub lewostronny – rokowanie

Udar niedokrwienny mózgu daje objawy zależne od obszaru jaki objął. Najcięższą postacią jest udar pnia mózgu. Rokowanie zależy od czasu po jakim zostało podjęte właściwe leczenie od wystąpienia pierwszych objawów.

Udar niedokrwienny mózgu jest zespołem objawów neurologicznych, które powstają nagle na skutek niedokrwienia tkanki mózgowej. Do takiego niedokrwienia może dojść gdy duża tętnica doprowadzająca krew do pewnego obszaru mózgu ulegnie zamknięciu bądź znacznemu zwężeniu. Udar niedokrwienny jest znacznie częstszym mechanizmem udaru mózgu niż udar krwotoczny.

Udar niedokrwienny mózgu – przyczyny

Udar niedokrwienny wynika z zamknięcia lub istotnego zwężenia tętnicy zaopatrującej określony obszar w mózgu. Przyczyn udaru niedokrwiennego jest wiele. Najczęstszą jest miażdżyca – choroba, która dotyka każdego człowieka. Już od najmłodszych lat, poprzez niewłaściwą dietę czy brak aktywności fizycznej, człowiek wpływa na tworzenie się tzw. blaszek miażdżycowych w świetle naczyń krwionośnych. Takie blaszki mogą powstawać w każdej tętnicy organizmu. W tym także w naczyniach tętniczych zaopatrujących mózg. W zależności od tego jak duża jest blaszka, w takim stopniu zawęża ona światło naczynia krwionośnego. W sytuacji wzrostu ciśnienia tętniczego może dojść do pęknięcia blaszki miażdżycowej i całkowitego zamknięcia światła naczynia. Może ono również ulec zamknięciu na skutek zablokowania przez skrzeplinę, która przemieszcza się z serca do naczyń mózgowych. Taki skrzep może powstać w mechanizmie migotania przedsionków czy w wyniku wszczepienia sztucznych zastawek serca bądź po zawale.

Jak się objawia udar niedokrwienny mózgu prawostronny lub lewostronny?

Objawy udaru niedokrwiennego mogą być bardzo zróżnicowane. Zależy to od obszaru, który uległ uszkodzeniu. Udar może być też lewostronny bądź prawostronny. To również wpływa na to, po której stronie pojawią się objawy. Najbardziej niebezpieczną formą udaru niedokrwiennego jest udar niedokrwienny pnia mózgu, ponieważ jest to obszar odpowiedzialny za podstawowe czynności życiowe jak krążenie i oddychanie. Wśród objawów udaru niedokrwiennego mózgu wyróżnia się przede wszystkim:

• osłabienie mięśni twarzy, co przede wszystkim objawia się opadaniem kącika ust,
• niedowład kończyny po przeciwnej stronie niż ognisko niedokrwienia. Udar niedokrwienny lewej półkuli mózgu objawia się niedokrwieniem kończyny po prawej stronie, natomiast udar w obrębie prawej półkuli mózgu – niedowładem po lewej stronie,
• niewyraźna mowa i trudności w połykaniu,
• zaburzenia koordynacji ruchowej,
• zaburzenia widzenia,
• zaburzenia przytomności.

Udar niedokrwienny mózgu – leczenie

Bez względu na nasilenie objawów klinicznych, konieczne jest jak najszybsze przetransportowanie chorego  do szpitala, przede wszystkim do oddziału udarowego. Skutki udaru niedokrwiennego  są bardzo poważne. Już po 3-4 minutach od niedokrwienia, dochodzi do nieodwracalnych uszkodzeń komórek mózgowych, dlatego też konieczne jest jak najszybsze wdrożenie leczenia. W ramach pierwszej pomocy, konieczne jest więc jak najszybsze wezwanie pogotowia. Leczenie szpitalne to przede wszystkim zabezpieczenie podstawowych czynności życiowych. W ciągu pierwszych 3 (maksymalnie 6) godzin od początku udaru niedokrwiennego można zastosować alteplazę, czyli tkankowy aktywator plazminogenu, który może rozpuścić zakrzep. Po tym czasie substancja ta nie przynosi skutku, gdyż dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia komórek mózgowych. Zamiast alteplazy, może być podana również aspiryna czy heparyna. Po stabilizacji stanu chorego, konieczne jest przywrócenie maksymalnej sprawności, czyli jak najwcześniejsza rehabilitacja i właściwe odżywianie. Terapia ma na celu nie tylko przywrócenie ruchomości, ale w przypadku niedowładów i zaburzeń przytomności, zapobiega tworzeniu się odleżyn i przykurczów. Rehabilitacja jest kontynuowana również po wypisie pacjenta ze szpitala

Zobacz także: Udar mózgu – leczenie

Rokowanie w udarze niedokrwiennym mózgu

Leczenie może odwrócić skutki udaru, szczególnie jeśli zostało zastosowane do 3 godzin od rozpoczęcia objawów klinicznych. Jeśli chory wcześnie został zaopatrzony przez alteplazę, ma duże szanse na zmniejszenie deficytów neurologicznych. Te zaburzenia mogą również ulec z czasem stopniowemu zmniejszeniu, jednak uszkodzenie tkanki mózgowej pozostawia po sobie pewien ślad już na stałe. Te komórki mózgu, które obumarły, nie ulegają regeneracji. Zdarza się jednak, że komórki prawidłowe mogą przejąć część funkcji tych, które uległy obumarciu.