Chlamydia trachomatis – objawy infekcji, diagnostyka, leczenie

Chlamydia trachomatis jest bakterią, która odpowiada za rozwój groźnych chorób, np. przewlekłego zapalenia spojówek i rogówki, zapalenia cewki moczowej oraz zapalenia najądrzy. Wyróżnia się wiele typów Chlamydii trachomatis, które wywołują dolegliwości różnego rodzaju. Wspólną cechą bakterii z tej grupy jest zdolność do wywoływania poważnych, późnych powikłań infekcji.

Chlamydia trachomatis jest powszechnie występującą bakterią – rocznie dochodzi do 90 mln zakażeń spowodowanych przez ten drobnoustrój. Około ⅔ przypadków przebiega bez żadnych uchwytnych objawów. Odległe konsekwencje zakażenia są bardzo groźne dla kobiet, ponieważ mogą doprowadzić do niepłodności, rozwoju ciąży pozamacicznej oraz zapalenia przydatków i narządów miednicy mniejszej.

Chlamydia trachomatis – jak można się zarazić?

Chlamydia trachomatis jest bakterią, która występuje tylko u ludzi, czyli źródłem zakażenia jest chory człowiek. Do zakażenia może dojść poprzez kontakt płciowy lub inny bliski kontakt z zarażonym. Szczególnie narażone na infekcję są dzieci kobiet chorych na chlamydiozę. Do zarażenia dochodzi wówczas podczas porodu. Obecność Chlamydii trachomatis u dzieci jest bardzo groźna, ponieważ u zakażonych noworodków mogą rozwinąć się choroby, takie jak wtrętowe zapalenie spojówek oraz zapalenie płuc. W Europie chlamydioza jest najczęstszą chorobą przenoszoną drogą płciową. Chlamydia trachomatis jest najczęściej wykrywana u ludzi młodych, między 15 a 24 rokiem życia. Szacuje się, że chlamydioza występuje u 10% aktywnych seksualnie osób. Występowanie chlamydiowego zapalenia spojówek i rogówki, które prowadzi do powstania blizn i w konsekwencji ślepoty, jest charakterystyczne dla obszarów słabszej opieki medycznej. Choroba ta występuje endemicznie w Afryce i na terenach południowo-wschodniej Azji.

Chlamydia trachomatis – objawy

Zakażenie Chlamydia trachomatis w wielu przypadkach przebiega bezobjawowo. Jeżeli dojdzie do wystąpienia objawów, to są one zależne od lokalizacji choroby. Możliwe postacie chlamydiozy to:

• zapalenie cewki moczowej,
• zapalenie najądrzy,
• śluzowo-ropne zapalenie szyjki macicy,
• zapalenie spojówek,
• ziarniniak weneryczny,
• zapalenie płuc.

Zapalenie cewki moczowej jest częstym objawem obecności Chlamydii trachomatis u mężczyzn. Okres od momentu infekcji do wystąpienia dolegliwości wynosi od 7 do 14 dni. Pierwszym objawem jest wyciek surowiczej lub śluzowej wydzieliny z cewki moczowej. Wydzielina nigdy nie jest ropna, co pozwala na jej odróżnienie od tej, która występuje w zapaleniu rzeżączkowym. Dodatkowo chorzy skarżą się na pieczenie lub swędzenie przy oddawaniu moczu. Nieleczone zakażenie Chlamydią trachomatis może skutkować zapaleniem najądrzy, co w konsekwencji może doprowadzić do niepłodności, jeżeli proces jest obustronny. Objawy zapalenia najądrzy to obrzęk jądra lub najądrza, bolesne oddawanie moczu oraz gorączka z możliwymi dreszczami. Wielu chorych z tymi dolegliwościami wymaga pobytu w szpitalu. Śluzowo-ropne zapalenie szyjki macicy u większości kobiet przebiega bezobjawowo. Najczęstszym objawem w tej postaci choroby jest obecność śluzowo-ropnej wydzieliny. Kolejne, niespecyficzne dolegliwości to upławy, krwawienie, ból w okolicy miednicy oraz pieczenie podczas oddawania moczu. Do groźnych powikłań tej postaci choroby należy zapalenie jajowodów, które może z czasem obejmować sąsiednie narządy. Zapalenie spojówek wywoływane przez Chlamydię trachomatis u dorosłych jest spowodowane przez przeniesienie zakażenia z układu moczowo-płciowego w rejon oka. Zakażenie u noworodków jest spowodowane przechodzeniem przez kanał rodny zarażonej matki. Zapalenie spojówek objawia się bólem i zaczerwienieniem oka. Bardziej niepokojące dolegliwości to śluzowo-ropna wydzielina w rejonie oka oraz obecność grudek na spojówce. Ziarniniak weneryczny to rzadka postać choroby, występująca głównie w rejonach tropikalnych. Początkowo objawia się obecnością zmian grudkowo-pęcherzykowych na narządach płciowych. Następnie dochodzi do powiększenie węzłów chłonnych i wystąpienia objawów ogólnoustrojowych, takich jak gorączka i osłabienie. Zapalenie płuc w wyniku zarażenia Chlamydią trachomatis występuje u dzieci i u osób dorosłych z niedoborami odporności.

Chlamydia trachomatis – badanie

Wykazanie obecności Chlamydii trachomatis w organizmie wymaga wykonania badań laboratoryjnych. Badanie krwi w kierunku Chlamydii trachomatis obejmuje oznaczenie przeciwciał IgG i IgM. Innym sposobem jest badanie bezpośredniego wymazu z okolicy sromu i cewki moczowej w kierunku obecności bakterii. Najskuteczniejszą metodą wykrycia Chlamydii trachomatis jest PCR. Jest to metoda pozwalająca na identyfikację DNA bakterii. Wyniki badania na obecność Chlamydii trachomatis metodą PCR są dostępne po kilku dniach.

Chlamydia trachomatis – leczenie

W leczeniu infekcji wywołanej przez Chlamydię trachomatis stosuje się antybiotyki. W przypadku niepowikłanego zapalenia dróg moczowo-płciowych chorzy otrzymują leki doustne. Kobiety ciężarne otrzymują antybiotyki, które można bezpiecznie stosować podczas ciąży. U osób z chlamydiowym zapaleniem spojówek stosuje się maści zawierające antybiotyk.