Kolano skoczka, czyli entezopatia więzadła rzepki
Kolano skoczka należy do powszechnie diagnozowanych kontuzji w obrębie stawu kolanowego. Podstawowym mechanizmem schorzenia jest nadmierne przeciążanie więzadła rzepki, co prowadzi do mikrourazów i stanu zapalnego tej okolicy. Problem wymaga kompleksowego leczenia ortopedyczno-fizjoterapeutycznego. Przeczytaj artykuł i dowiedz się, jak rozpoznać i skutecznie wyleczyć kolano skoczka.
Kolano skoczka – co to jest?
Kolano skoczka, nazywane także tendinopatią lub entezopatią więzadła rzepki, to zespół przeciążenia aparatu wyprostnego stawu kolanowego. Schorzenie charakteryzuje się przewlekłym stanem zapalnym więzadła rzepki w rejonie jej przyczepu do kości piszczelowej. Ze względu na poziom zaawansowania i objawy, różnicujemy 4 fazy nasilenia bólu:
- I faza – ból występuje wyłącznie po aktywności fizycznej,
- II faza – ból więzadła rzepki odczuwany jest w czasie rozgrzewki, a następnie po zakończonym treningu,
- III faza – dolegliwości występują w czasie aktywności fizycznej, co wpływa na efektywność uprawianego sportu,
- IV faza – ból występuje stale ze względu na przewlekły stan zapalny, rzepka może ulec całkowitemu zerwaniu.
Czy to kolano skoczka? Objawy
Głównym objawem kontuzji jest ból zlokalizowany z przodu kolana. Dolegliwości mogą występować z większą intensywnością podczas zginania stawu oraz w trakcie wysiłku fizycznego. Zwykle ustępują po odpoczynku, jednak powracają przy każdej próbie podejmowania aktywności, dlatego wyłączają wiele osób z uprawiania sportu. Entezopatia więzadła rzepki objawia się także:
- obrzękiem i sztywnością stawu kolanowego,
- ograniczeniem ruchomości kolana,
- osłabieniem siły mięśnia czworogłowego uda,
- niestabilnością kolana.
Przyczyny kolana skoczka i diagnostyka
Entezopatia rzepki może wynikać z wielu przyczyn. Jednym z najczęstszych czynników ryzyka jest uprawianie dyscyplin sportowych, które wymagają częstych zmian kierunku ruchu. Wysoka intensywność połączona z dużą częstotliwością skoków, podskoków i lądowań prowadzi niekiedy do przekroczenia możliwości funkcjonalnych ścięgien, mięśni oraz struktur kostnych. W efekcie dochodzi do przeciążenia kolana.
Kontuzja występuje najczęściej u siatkarzy, piłkarzy ręcznych oraz lekkoatletów. Do rozwoju schorzenia może dojść także w wyniku nieprawidłowych technik treningowych, np. braku równowagi pomiędzy wzmacnianiem mięśni czworogłowych a ich rozciąganiem. Podłożem do rozwoju kontuzji mogą być:
- wady anatomiczne ustawienia rzepki,
- wady stóp,
- nadwaga i otyłość.
Diagnostyka kolana skoczka obejmuje wywiad medyczny oraz wykonanie badań obrazowych – USG kolana lub rezonansu magnetycznego. Na obrazie ultrasonograficznym widoczny może być poszerzony zarys więzadła, a także zanik mięśnia czworogłowego uda (najczęściej głowy przyśrodkowej). Kolano skoczka należy różnicować ze schodzeniami dającymi podobne objawy, tj.:
- uszkodzeniem łąkotki,
- zespołem rzepkowo-udowym,
- zapaleniem kaletki stawu kolanowego,
- chondromalacją rzepki.
Jak leczyć kolano skoczka?
Leczenie kolana skoczka uzależnione jest od stopnia uszkodzenia więzadła rzepki. W ostrej fazie schorzenia zaleca się czasową rezygnację lub ograniczenie uprawiania sportu. Odpoczynek pozwala na regenerację uszkodzonych struktur i redukcję stanu zapalnego. Ulgę w tym okresie przynoszą leki przeciwbólowe oraz zimne okłady. Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi widocznych rezultatów, konieczne może być przeprowadzenie operacji.
Kolano skoczka – fizjoterapia
Rehabilitacja jest ważnym elementem w powrocie do sprawności po kontuzji, jaką jest kolano skoczka. Metody stosowane w tym zakresie mają na celu wzmocnienie mięśni w obrębie stawu kolanowego, poprawę wydolności kończyny oraz zmniejszenie ryzyka ponownych uszkodzeń. Fizjoterapia obejmuje następujące metody:
- kinesiotaping – odpowiednia aplikacja specjalnych taśm odciąża rzepkę, wspomagając leczenie kontuzji i utrwalając uzyskane efekty terapii,
- techniki terapii manualnej – mają na celu odżywienie i poprawę ukrwienia. Stosuje się m.in. mobilizację rzepki czy masaż tkanek głębokich,
- ćwiczenia rozciągające i wzmacniające – odpowiednio dobrane ćwiczenia pomagają przywrócić prawidłowe napięcie oraz ruchomość stawu kolanowego,
- fizykoterapia – bardzo dobre efekty w leczeniu kolana skoczka przynosi m.in. fala uderzeniowa, laser wysokoenergetyczny, elektroterapia i ultradźwięki.
Bibliografia:
- Armfield D., Medycyna Sportowa, Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 2010.
- Kacprzak B., Siuba N., Synder M., Kolano skoczka – próba nowego spojrzenia na leczenie zachowawcze. Badanie pilotażowe, Ortopedia, Traumatologia i Rehabilitacja 2020, 5(6), 22, 347-359.
- Rudavsky A., Cook J., Physiotherapy management of patellar tendinopathy (jumper’s knee), Journal of Physiotherapy 2014, 60(3): 122-129.
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
Fizjoterapeuta Tomasz Sobieraj: „Nerw błędny to klucz do zdrowia. Tylko trzeba go lepiej poznać i wiedzieć, co mu służy”
Billie Eilish o zmaganiach z hipermobilnością stawów: „Odczuwam ból, odkąd skończyłam dziewięć lat”
To mit, że na RZS chorują tylko starsi ludzie. „Bolało mnie dosłownie wszystko. Nawet kołdra była za ciężka”
„Sprawa jest poważna i bolesna. Nie wiem, co robić”. Majka Jeżowska o swojej kontuzji
się ten artykuł?
