Na czym polega artroskopia barku? Przebieg, wskazania, rehabilitacja pozabiegowa

Artroskopia barku stanowi chirurgiczne, małoinwazyjne narzędzie diagnostyczne, a zarazem sposób leczenia uszkodzeń wewnętrznych struktur stawu barkowego. Zabieg pozwala ocenić faktyczną kondycję tkanek i wykonać działania naprawcze.

Mimo zamkniętego charakteru operacji rehabilitacja po artroskopii barku jest niezbędna do pełnej regeneracji struktur stawu barkowego oraz powrotu funkcyjności kończyny górnej. Ból po artroskopii jest znacznie mniejszy niż po operacji otwierającej cały staw, rzadziej obserwuje się również powikłania artroskopii barku.

Co to jest artroskopia barku?

Artroskopia barku to procedura medyczna, zwana również wziernikowaniem, służąca do diagnostyki kondycji struktur składających się na staw barkowy oraz do leczenia chirurgicznego uszkodzonych i nieprawidłowo funkcjonujących tkanek. Artroskopia stawu barkowego zaliczana jest do operacji zamkniętych, małoinwazyjnych ze względu na niewielkie nacięcia skóry, przez które wprowadzany jest wziernik (czyli endoskop) do wnętrza stawu. Dzięki temu minimalizuje się ryzyko powstania powikłań po artroskopii oraz skraca czas rekonwalescencji pozabiegowej. Artroskopia barku jest zabiegiem refundowanym w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ), jednak okres oczekiwania na operację często stanowi przesłankę do poddania się leczeniu odpłatnie. To, ile kosztuje artroskopia barku, zależy od placówki medycznej, metody operacji oraz materiałów wykorzystanych do zabiegu. Cena artroskopii barku może sięgać nawet 9000 złotych.

Na czym polega artroskopia barku?

Artroskopia stawu barkowego pozwala na oglądanie stawu od wewnątrz za pomocą układu optycznego z kamerą, wprowadzonego do wnętrza barku poprzez niewielkie nacięcie skóry (tzw. portal tylno-boczny) na wysokości tylnej krawędzi wyrostka barkowego oraz wypełnienie stawu płynną substancją o właściwościach rozciągających torebkę stawową. Drugim etapem operacji jest utworzenie portalu przednio-przyśrodkowego, przez który aplikuje się do wnętrza stawu narzędzie badawcze, tzw. haczyk. Obraz z kamery wyświetlany jest na zewnętrznym monitorze, na którym lekarz może ocenić stan poszczególnych elementów stawu, m.in. obrąbek stawowy, chrząstkę, torebkę i szparę stawową, ścięgno głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia czy wiązkę stożka rotatorów, a także stan przestrzeni podbarkowej. W przypadku potrzeby przeprowadzenia procedur naprawczych przez portale wprowadza się dodatkowo do wnętrza stawu niezbędne narzędzia zabiegowe. Artroskopia barku trwa około 1 godziny w zależności od prowadzonych czynności diagnostycznych, leczniczych lub obu jednocześnie. Operacje tego typu wykonuje się najczęściej w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym bądź w szczególnych przypadkach pacjenta znieczula się metodą łączoną, tzn. ogólną z miejscowym porażeniem splotu barkowego w celu przedłużenia anglezji, czyli zniesienia bólu, do kilku godzin po zabiegu.

Komu polecana jest artroskopia barku?

Artroskopia stawu barkowego w odróżnieniu od artrotomii, czyli operacji otwierającej cały staw, nie zawsze jest możliwa do przeprowadzenia ze względu na rozległość uszkodzeń struktur stawu. Artroskopia barku zalecana jest m.in. w celu:

• uwolnienia uciśniętych nerwów;
• usunięcia zrostów w przestrzeni międzybankowej, usunięcia tkanki zapalnej;
• rekonstrukcji ścięgien mięśni rotatorów więzadeł czy obrąbka stawowego;
• stabilizacji niestabilności barku;
• usunięcia zmian zwyrodnieniowych stawu;
• ewakuacji ciał wolnych ze stawu.

Rehabilitacja po artroskopii barku

Rehabilitacja barku po artroskopii to niezbędny element rekonwalescencji. W pierwszych dobach po zabiegu pacjent może zażywać leki przeciwbólowe. Zalecane jest tymczasowe unieruchomienie w ortezie stabilizującej w określonej pozycji przez co najmniej tydzień, w zależności od rozległości i rodzaju operacji. W tym czasie poleca się ćwiczenia izometryczne mięśni barku, przedramienia i nadgarstka oraz ćwiczenia czynne stawu łokciowego i kończyny górnej przeciwległej. W przypadku powikłań po artroskopii w postaci powiększających się obrzęków, nudności, przewlekłej gorączki, sączenia się rany czy podskórnych krwiaków należy skonsultować się niezwłocznie z lekarzem. Regenerację tkanek do czasu zdjęcia szwów można wspomagać fizykoterapią, np.: chłodzącymi okładami, magnetoterapią, laseroterapią czy elektrostymulacją. Po tym okresie wprowadza się coraz bardziej złożone i coraz intensywniejsze ćwiczenia po artroskopii barku i inne zabiegi fizjoterapeutyczne, m.in.:

• ćwiczenia rozciągające pobudzające system nerwowo-mięśniowy obręczy barkowej;
• ćwiczenia wzmacniające staw barkowy, mięśnie ramienia, łopatki i górnego odcinka grzbietu;
• ćwiczenia propriocepcji, sensoryczne, manipulacyjne i funkcjonalne kończyny górnej;
• ćwiczenia siłowe kontralateralne, czyli przeciwległej kończyny górnej.

Rehabilitację stawu barkowego po artroskopii warto uzupełnić o kinesiotaping.