Czym jest promiskuityzm i dlaczego może być niebezpieczny?

Promiskuityzm to zachowanie polegające na bardzo częstej zmianie partnerów seksualnych, jednak bez wchodzenia w relacje romantyczne. Zdaniem niektórych, zjawisko to jest w pewnym stopniu powiązane z seksoholizmem. Poza tym może również nieść ze sobą różnego rodzaju zagrożenia, zarówno te emocjonalne, jak i zdrowotne. Dowiedz się więcej na temat promiskuityzmu. 

Promiskuityzm jako przeciwieństwo wstrzemięźliwości seksualnej

Promiskuityzm to zjawisko znane od dawna, jednak opisywane przez badaczy dopiero od kilku dekad. Często definiuje się je jako przeciwieństwo wstrzemięźliwości seksualnej (także monogamii) lub też uznaje za formę seksoholizmu. Termin ten wywodzi się z łaciny, od słowa primiscuus, a jednocześnie odwołuje się do angielskiego terminu promiscuous, oznaczającego „rozwiązły”. Do najważniejszych przyczyn promiskuityzmu można zakwalifikować:  

• depresję,  
• osobowość borderline,  
• uzależnienie od seksu,  
• stany lękowe,  
• traumy, 
• niezdolność do odczuwania głębokich emocji, 
• niechęć do wchodzenia w stałe relacje.

Promiskuityzm można opisać jako chęć uprawiania seksu z wieloma partnerami w swoim życiu, jednak bez wchodzenia w relacje emocjonalne, w tym romantyczne oraz przyjacielskie. Bardzo często zachowania takie towarzyszą hiperseksualizmowi, a więc sytuacji, gdy poziom libido jest zbyt wysoki.

Promiskuityzm może występować zarówno w przypadku singli, jak i osób będących w związkach partnerskich lub małżeńskich. Niektóre osoby z wysokim poziomem libido decydują się na zdrady, a inne po prostu żyją w tzw. relacjach otwartych. Bardzo ciężko ocenić, jak powszechne jest zjawisko promiskuityzmu, ponieważ dotychczas nie zostały przeprowadzone szeroko zakrojone badania na ten temat.

Można tylko uznać, że w dobie aplikacji randkowych znalezienie drugiej osoby tylko w celach seksualnych jest stosunkowo prostym zadaniem. Zdaniem Paprzyckiej i Izdebskiego (badania z 2014 roku) około 35% singli przyznaje, że tylko wielu partnerów w ciągu życia daje możliwość poznania bogactwa doświadczeń seksualnych.  

Zagrożenia związane z promiskuityzmem 

Czy promiskuityzm to schorzenie? Nie można uznać, aby była to choroba, jednak problem sam w sobie może wynikać z różnego rodzaju zaburzeń, a więc czasami jest to skutek innych schorzeń. Dobrze również pamiętać o tym, że promiskuityzm wiąże się z różnego rodzaju zagrożeniami, do których można zakwalifikować: 

• większe ryzyko pojawienia się chorób przenoszonych drogą płciową (w tym również niezwykle groźnego wirusa HIV, który w konsekwencji doprowadza do rozwoju choroby AIDS), 
• nieumiejętność wejścia w stały związek, znalezienia partnera życiowego,  
• późniejsze problemy emocjonalne związane ze wspomnieniami z seksualnych relacji z wieloma osobami, 
• ryzyko doświadczania różnego rodzaju negatywnych wydarzeń kończących się traumą, w tym gwałtu czy niechcianej ciąży.  

Promiskuityzm najczęściej traktowany jest jako zjawisko negatywne, chociaż w pewnych grupach społecznych duża liczba partnerów seksualnych jest odbierana w sposób pozytywny i traktowana jako powód do dumy. Zdaniem niektórych antropologów to wzorzec pierwotny, charakterystyczny dla ludzi, a tym samym całkowicie naturalny. Z kolei lekarze wskazują na to, że podejmowanie zachowań seksualnych z wieloma partnerami nie jest rozważne ze względów higienicznych i epidemiologicznych. 

Czy promiskuityzm należy leczyć? 

Promiskuityzm nie jest chorobą, więc nie trzeba go leczyć. Zdarza się jednak, że takie zachowania wynikają z depresji lub seksoholizmu, albo też po prostu przeszkadzają danej osobie w codziennym życiu. Niektóre osoby czują wręcz, że popęd seksualny jest silniejszy niż inne potrzeby życiowe, co utrudnia im normalne funkcjonowanie.

Dodatkowo promiskuityzm może prowadzić do zdrad, co nie pozwala na zbudowanie trwałej relacji. W takich przypadkach wskazana jest psychoterapia, na przykład w nurcie poznawczo-behawioralnym. Może ona pomóc w odnalezieniu przyczyn tego zjawiska i zmianie sposobu postrzegania rzeczywistości.

Bibliografia:

1. Garcia J. R., MacKillop J., Aller E. L., Merriwether A. M., Wilson D. S., Lum J. K., Associations between dopamine D4 receptor gene variation with both infidelity and sexual promiscuity, PloS one 2010, 5. 
2. Paprzycka E., Izdebski Z., Wstrzemięźliwość czy promiskuityzm? Analiza zachowań seksualnych polskich singielek i singli, Rocznik Lubuski 2014, 40: 111-127. 
3. Schmitt D. P., The Big Five related to risky sexual behaviour across 10 world regions: Differential personality associations of sexual promiscuity and relationship infidelity, European Journal of personality 2004, 18: 301-319.