Stomia – czym jest i czy da się z tym żyć?

Stomia jest czymś, o czym ludzie mają małe pojęcie. Osoby mające stomię wzbudzają często …wstręt u innych osób. Czym jest i czy tak źle powinniśmy na to reagować?

Stomia – informacje ogólne

Stomia jest to chirurgiczne połączenie światła narządu jamistego i powierzchni skóry bądź błony śluzowej. Na stomię mówi się również sztucznie wytworzona przetoka. Można spotkać też takie nazwy jak przetoka jelitowa, przetoka moczowa, anus. Najbardziej dosadne nazwy to sztuczny odbyt lub brzuszny odbyt.

Stomia powstaje w wyniku chirurgicznego działania ludzkiego. Następuje wyłonienie zachowanego końca jelita poprzez rozcięcie powłok brzusznych na zewnątrz jamy brzusznej. W następnej kolejności wywija się śluzówkę jelita i zszywa się ją ze skórą. Stomia może zostać stworzona na jelicie grubym lub cienkim. Może być ona połączona również z układem moczowym.

Pomimo tego, że stomia sama w sobie budzi wstręt, to jest to coś, co niejednej osobie uratowało już życie. Zanim więc ze wstrętem odwrócimy się od stomii, warto przemyśleć, z jakimi chorobami zmagała się dana osoba.

Stomia umożliwia wydalanie kału i moczu do specjalnego worka na zewnątrz znajdującego się przy boku. W takich przypadkach wydalanie drogą naturalną nie jest możliwe. Dlatego widok stomii u niektórych osób może wywoływać przerażenie.

Jest ona stosowana u osób zmagającymi się z chorobami układu pokarmowego, jak również nowotworem. Do tego używana jest ona również przy wadach wrodzonych, urazach. Można wykonać stomię stałą lub czasowa. Stomia czasowa stosowana jest w przypadku odciążenia jelita. Po wyleczeniu chorej części jelita przywrócona zostaje ciągłość układu pokarmowego.

Stomia – budowa i rodzaje

Kolostomia – wyłonione jelito grube. W momencie usunięcia chorego odcinka jelita grubego koniec pozostałego jelita wyprowadza się na powierzchnię brzucha. Przez zszycie ze skórą powstaje odbyt na brzuchu. Wykonywana ona jest w przypadku niedrożności jelit, raka jelita grubego, niedokrwienia jelit, urazów brzucha, choroby Leśniowskiego- Crohna, powikłania choroby uchyłkowej okrężnicy, skutków urazów okrężnicy lub odbytnicy, operacji na aorcie, skrętu pętli esicy.

Ileostomia – jest podobna do kolostomia, tylko dotyczy jelita cienkiego. Wskazaniem do takiego zabiegu są takie choroby jak:

• polipowatość
• choroba Leśniowskiego- Crohna
• zapalenie jelit
• odbarczenie obwodowej części przewodu pokarmowego
• zespół Ogilvie
• zmiany będące następstwem niedokrwienia jelit
• uszkodzenia jelita grubego w wyniku urazu oraz jego niedrożność.

Do ileostomii używa się woreczków otwieranych na dole ze względu na to, że kał jest o wiele rzadszy niż w przypadku kolostomii. Takich woreczków do ilestomii nie trzeba odklejać od brzucha. Wystarczy je tylko systematycznie opróżniać.

Urostomia – odnosi się do układu moczowego i umożliwia swobodne oddawanie moczu, kiedy nie jest to możliwe w sposób naturalny. W tym wypadku łączy się ze sobą skórę moczowodów za pomocą wstawki jelitowej. Nazywa się to również operacją Brickera. Woreczki do urostomii mają specjalne kraniki, dzięki czemu ich opróżnianie jest łatwe i nie zajmuje tyle czasu jak w przypadku kolostomii.

Stomia a dieta

Posiadanie stomii nie wymaga stosowania specjalnej diety. Nie trzeba zachowywać rygorystycznych diet i można jak najbardziej normalnie żyć. Po wykonaniu operacji trzeba jednak stosować odpowiedni plan żywieniowy, aby skrócony układ pokarmowy miał szansę na przystosowanie się do nowych warunków życia i stomii. O wszystkim opowie Wam lekarz prowadzący.

Życie ze stomią

Jak mówią pacjenci już od kilku lat posiadający stomię – cieszą się, że mogą żyć. W innych przypadkach, kiedy nie zgodziliby się na stomię, mogłoby ich już nie być. Pacjentami ze stomią zajmują się przychodnie stomijne, lekarze specjaliści i pielęgniarki stomijne. 

Są również specjalne fundacje, które pomagają pacjentom przystosować się do życia w takich warunkach. Dzięki temu podejście pacjentów, przede wszystkim natury psychologicznej jest o wiele lepsze. Dodatkowo takie fundacje prowadzą również lekcje dla rodzin pacjentów żyjących ze stomią. Nie można odrzucać osób, które dzięki temu zyskały szansę na nowe życie.