Szczepionka na WZW B – sprawdź, jak chronić się przed wirusem

Skrót WZW B oznacza wirusowe zapalenie wątroby typu B wywoływane przez wirusa HBV (Hepatitis B Virus). Zakażenie tym wirusem może prowadzić do ostrego lub przewlekłego zapalenia wątroby. Największe ryzyko zakażenia występuje w miejscach, gdzie dochodzi do kontaktu z krwią zarażonego np. w gabinetach kosmetycznych i dentystycznych, u fryzjera czy w salonie tatuażu. Wirus przenosi się także drogą płciową, a matka może zarazić dziecko w trakcie porodu.

Niestety nawet 40 proc. osób zarażonych nie wie, że jest nosicielem HBV. Objawy są bowiem bardzo niespecyficzne. Należą do nich zmęczenie, senność, bóle brzucha, mięśni i stawów, zażółcenie skóry i białek oka. Właśnie dlatego warto się szczepić, by zminimalizować ryzyko zarażenia od osób nieświadomych nosicielstwa.

Kiedy warto się szczepić i kto powinien to zrobić wyjaśnia lekarz rodzinny Aleksander Biesiada, który prowadzi bloga lekarzrodzinny.blog.

WZW B – dlaczego warto się szczepić?

Zarażenie WZW B często nie daje jasnych, oczywistych objawów. Bywa też, że latami toczy się zupełnie bezobjawowo. Najgroźniejszymi długofalowymi konsekwencjami infekcji HBV są marskość wątroby i nowotwór wątroby.

– Niestety według danych statystycznych zdecydowana większość nosicieli nie wie o chorobie oraz zapewne nigdy się o tym nie dowie – stwierdza Aleksander Biesiada.

Niebezpieczna jest także ostra faza zakażenia WZW B, której powikłania mogą zakończyć się nawet śmiercią. Aktualnie w Polsce liczbę nowych zachorowań określa się na 4-9 na 100 tysięcy mieszkańców. Cyfra ta może być nawet dwukrotnie wyższa.

WZW B – kto powinien się szczepić?

W aktualnie obowiązującym kalendarzu szczepień szczepionka na WZW B jest obowiązkowa i refundowana dla dzieci. Obowiązkowo szczepionkę przyjmują także:

• każda osoba wykonująca zawód medyczny narażona na zakażenie,
• uczniowie szkół medycznych,
• najbliższa rodzina osób zakażonych WZB B,
• wszyscy zakażeni wirusem zapalenia wątroby typu C,
• osoby z silną niewydolnością nerek.

Dla dorosłych, którzy wcześniej nie byli szczepieni szczepienie to jest zalecane, ale nie jest refundowane. Szczególnie ważne jest, by szczepieniu poddali się nieszczepieni na WZW B dorośli, którzy przygotowują się do zabiegu operacyjnego.

– Zdecydowanie zalecam szczepienie wszystkim osobom dorosłym, które nie były szczepione. Każdy z nas korzysta z usług fryzjera, stomatologa, czy może znaleźć się w potrzebie wykonania operacji. Wtedy lepiej być zabezpieczonym – twierdzi Aleksander Biesiada.

Zaszczepić powinny się także osoby:

• starsze,
• przewlekle chore,
• wykonujące zawód z narażeniem na kontakt z krwią.

Co, jeśli wcześniej przechodziłaś już infekcję WZW B?

– W takiej sytuacji konieczne jest oznaczenie miana przeciwciał oraz określenie, czy choroba nie jest w swojej aktywnej fazie. Wtedy lekarz podejmuje indywidualną decyzję o wskazaniach do szczepienia – tłumaczy lekarz Aleksander Biesiada.

Ile potrzeba dawek szczepionki na WZW B?

U zdrowych niemowląt urodzonych w terminie stosuje się schemat szczepienia przeciw WZW B obejmujący 3 dawki podawane:

• w ciągu doby po urodzeniu,
• w 2 miesiącu życia,
• w 3-4 miesiącu życia.

Jeśli dziecko nie zostało zaszczepione zgodnie z powyższym standardem to pierwszą dawkę szczepionki należy podać najszybciej jak to jest możliwe, nie później niż do 19 roku życia.

Dorośli również przyjmują 3 dawki szczepienia w schemacie 0-1-6 miesięcy. W niektórych sytuacjach stosuje się 4 dawkowy, przyspieszony schemat szczepienia, by organizm szybciej wytworzył odporność na wirusa HBV.

– Schemat przyspieszony stosujemy, gdy zależy nam na czasie, na przykład chory jest przygotowywany do zabiegu operacyjnego. Wtedy 2 pierwsze dawki podawane są w odstępie 7 dni, dzięki temu pacjent szybciej uzyskuje odporność. Należy pamiętać, że taki cykl obejmuje nie trzy, a cztery dawki! – mówi lekarz Aleksander Biesiada prowadzący bloga lekarzrodzinny.blog.

Szczepienie podawane jest domięśniowo, w okolice ramienia.

Co ile szczepienie na WZW B?

Zastanawiasz się, ile ważna jest szczepionka na WZW B? 95 proc. osób, które się zaszczepią wytworzy odporność na WZW typu B na całe życie. Jeśli jesteś osobą zdrową nie musisz stosować dawki przypominającej.

Jednak w przypadku osób chorych przewlekle czy z zaburzeniami odporności lekarz może zdecydować o podaniu dawki przypominającej. Decyzję podejmuje się w oparciu o twoją, indywidualną sytuację zdrowotną oraz poziom przeciwciał anty HBs obecnych we krwi.

Jeśli nie masz pewności czy byłaś szczepiona lekarz również zleci badanie poziomu przeciwciał. Potwierdzenie odbytych szczepień przechowuj w dokumentacji medycznej. Będzie ci potrzebne na wypadek operacji.

Rodzaje szczepionek przeciw WZW B

Szczepionki na WZW B dzieli się na tzw. preparaty monowalentne i poliwalentne. Szczepionki monowalentne to takie, które mają w składzie wyłącznie antygeny wirusa HBV i zabezpieczają tylko przed nim.

Szczepionki poliwalentne przeciw WZW chronią od razu przed wirusami typu A i B. W Polsce dostępna jest taka szczepionka zarejestrowana dla wcześniej nieszczepionych dorosłych i dzieci od 16 roku życia.

Antygeny WZW typu B są także częścią szczepionek wieloskładnikowych dla dzieci typu 6 w 1.

Cena szczepionki uzależniona jest od jej rodzaju. Za szczepionkę monowalentną zapłacisz około 40-60 zł za pojedynczą dawkę. Szczepionki skojarzone na WZW A i B to koszt około 190-230 zł za pojedyncze wstrzyknięcie. Szczepionki wieloskładnikowe dla dzieci kosztują od 150-200 zł za dawkę.

WZW B – kto nie powinien się szczepić?

Jak zawsze przeciwskazaniem do szczepienia jest aktywna infekcja wirusowa lub bakteryjna oraz zaostrzenie choroby przewlekłej. Szczepienia nie powinny przyjmować także osoby, które są uczulone na którykolwiek składnik szczepionki. Jeśli jesteś alergikiem zwróć szczególną uwagę na białka drożdży, które są wykorzystywane w produkcji szczepionki na WZW B.

Skutki uboczne

Po podaniu szczepienia na WZW B w miejscu wkłucia na ramieniu może występować przejściowe zaczerwienienie, obrzęk i bolesność. Zdarza się także, że dochodzi do kilkudniowego podniesienia temperatury ciała (stan podgorączkowy lub gorączka). Mogą boleć cię stawy i mięśnie. Wszystkie te objawy ustępują po kilku dniach.