Badania wysokościowe – na czym polegają? Jak się do nich przygotować?

Badania wysokościowe — jak nazwa wskazuje, wykonywane w momencie, gdy dana osoba chce podjąć pracę na dużej wysokości. Do przeprowadzania takich badań są zobligowani, chociażby mężczyźni, którzy chcą w przyszłości pracować na budowie. O tym, że praca na wysokościach należy do tych najbardziej niebezpiecznych — wie każdy, stąd konieczność przeprowadzenia badań, które albo potwierdzą, albo również wykluczą możliwość wykonywania takich ryzykownych czynności. W celu przeprowadzania obserwacji u danej osoby — konieczne jest specjalne skierowanie od pracodawcy.

W jaki sposób przygotować się do badania wysokościowego?

Badaniom wysokościowym towarzyszy również sprawdzenie poziomu glukozy we krwi, dlatego w dniu badań należy być na czczo. Zaleca się, aby ostatni posiłek był spożyty ok. 12 godzin przed wykorzystaniem materiału do badań. Osoby, które chcą wykonywać pracę na wysokości, są kierowane do trzech specjalistów. Kolejno muszą odwiedzić laryngologa, okulistę oraz neurologa. Oświadczenie, które uprawnia do wykonywania zawodów w takim niebezpieczeństwie, jest wydawane tylko wtedy, gdy wspomnianych trzech lekarzy stwierdzi odpowiednie przygotowanie i brak przeciwwskazań do pracy na wysokości.

Chociaż taka praca jest trudna i wymagająca — badania wysokościowe nie są szczególnie skomplikowane. Osoby, które nie borykają się z wadami wzroku, słuchu, ani nie posiadają żadnych zaburzeń neurologicznych — przechodzą badania pozytywnie i otrzymują stosowne orzeczenie. Za pracę na wysokości uznaję się każdą taką, która jest wykonywana powyżej 1 m od podłoża. Jeżeli wysokość jest większa niż 1 m, zwiększa się również ilość wykonywanych w ciągu roku kontroli — pracownicy najczęściej odwiedzają okulistę. Badania dla osób, które chcą pracować powyżej 1 m, są o wiele bardziej trudne i restrykcyjne, niż te, dla mniejszych wysokości. Jeżeli potencjalny pracownik nie posiada aktualnych i prawdziwych badań — nie może zostać dopuszczony do takiej pracy. W przypadku pracodawców, którzy zatrudniają delikwentów bez stosownych orzeczeń, są wyciągane poważne kary finansowe.

Na czym polegają tego typu badania?

Badania wysokościowe okresowe albo wstępne są wykonywane na podstawie opinii trzech, wspomnianych wyżej lekarzy. Do zadań okulisty należy ogólna ocena wzroku. Pracownik musi prawidłowo widzieć barwy. Do pracy nie są dopuszczane osoby, które nie mają widzenia obuocznego, jak również takie, których ruchomość gałek ocznych nie jest w normie. Pracy na wysokościach nie mogą również podjąć się osoby, które noszą okulary kontaktowe. Niestety istnieje duża obawa o to, że okulary spadną, albo np. zaparują i nie będą zdatne do użytku. Pracownicy na wysokościach mogą korzystać z soczewek kontaktowych, które są lepszym i pewniejszym rozwiązaniem. W przypadku wizyty laryngologicznej konieczna jest ocena błędnika, czyli części ucha wewnętrznego. Jest on odpowiedzialny zarówno za zmysł słuchu, jak i równowagi. Jeżeli praca błędnika została w jakiś sposób upośledzona — zakazuje się wykonywania czynności na dużych wysokościach. Trzecim z lekarzy jest neurolog, do którego zadań należy wykluczenie padaczki. To jeden z głównych punktów badań dotyczących każdej pracy na wysokości. Pacjent, który cierpi na epilepsję, nie może być dopuszczony do takich zajęć. Ten rodzaj pracy wykluczają także częste i nawracające zawrotu głowy oraz cukrzyca, czyli dolegliwości, które powodują osłabienie i roztargnienie.

Praca na wysokości jest niezwykle niebezpieczna. Osoby, które się jej podejmują, są narażone na szereg ryzykownych zdarzeń, które mogą doprowadzić do poważnych uszczerbków na zdrowiu — często nieodwracalnych. W przypadkach tragicznych taka praca może być nawet przyczyną śmierci. Przeprowadzenie specjalnych badań wysokościowych jest konieczne do prawidłowego ocenienia predyspozycji danej osoby. Dla pacjentów, którzy ukończyli 50 rok życia badania są ważne przez 1 rok. Młodsze osoby otrzymują oświadczenie, które uprawnia do tego typu pracy przez okres 2, albo 3 lat.