Bakteria helicobacter pylori – test, objawy, leczenie

Helicobacter pylori odkryta została w roku 1982 r. Jej odkrycie spowodowało, że leczenie chorób żołądka i dwunastnicy stało się o wiele prostsze. Za odkrycie tej choroby dwóch australijskich naukowców Barry J. Marshall i J. Robin Warren w 2005 roku otrzymało Nagrodę Nobla.

Helicobacter pylori – czym jest?

Helicobacter pylori to bakteria gram-ujemna. Wyposażona jest w kilka witek o helikalnym kształcie. Zalicza się je do pałeczek.

To właśnie te witki pozwalają bakterii na poruszanie się i wnikanie w głąb błony śluzowej żołądka. Helicobacter pylori wytwarza ureazę. Odpowiedzialna jest ona za rozkład mocznika na amoniak. Powoduje to zmianę pH środowiska z kwaśnego na zasadowe. Dzięki temu Helicobacter pylori mogą w bardzo długi sposób przeżyć w naszych żołądkach.

Bakteria produkuje toksyny, które odpowiedzialne są za stany zapalne. Do takich szkodliwych toksyn zaliczyć można cytoksynę wakuolizującą.

To człowiek stanowi główne źródło zakażenia tą bakterią. Do zakażenia może dojść drogą oralną lub oralno-fekalną. Bakteria oprócz żołądka, gromadzi się również w płytce nazębnej i kale.

Według najnowszych badań w krajach rozwijających się do zakażenia bakterią dochodzi na poziomie od 80 do 100%. W krajach Europy Zachodniej ten procent jest o wiele mniejszy i wynosi 20 do 40%. W naszym kraju zakażenie tą bakterią utrzymuje się na poziomie 40-60%.

Helicobacter pylori – ryzyko zakażenia

Do najważniejszych czynników ryzyka zakażenia tą bakterią zaliczyć trzeba:

• predyspozycje genetyczne
• predyspozycje rasowe – badania wykazują, że częściej na taką bakterię choruje rasa czarna
• złe warunki socjalne i ekonomiczne
• duża liczba domowników w małym mieszkaniu
• zamieszkiwanie w krajach rozwijających się.

Helicobacter pylori – objawy

Helicobacter pylori jest bakterią patogenną, powodującą zmiany zapalne w błonie śluzowej żołądka. Bakteria odpowiedzialna jest również za odpowiedź immunologiczną organizmu. Niestety, nasz organizm nie jest w stanie sam zwalczyć tych bakterii. Jest to jednak bakteria, która bardzo często przez długi czas nie daje żadnych objawów zakażenia. Możemy się o niej dowiedzieć przy okazji, kiedy wyjdzie, że chorujemy na wrzody żołądka.

Do najbardziej klasycznych objawów zakażenia Helicobacter pylori należą:

• mdłości
• zgaga
• wzdęcia
• odbijanie
• zaparcia
• bóle w nadbrzuszu
• brak apetytu
• ból brzucha.

Na samym początku zakażenia Helicobacter pylori w błonie śluzowej żołądka powstają ubytki, które z czasem ulegają powiększeniu. Przez to dochodzi do pojawienia się późniejszych zmian zapalnych żołądka. Na takie stany zapalne należy uważać, ponieważ w bardzo szybki sposób mogą się one przekształcić w zmiany nowotworowe.

Helicobacter pylori i choroby z nią powiązane

Obecność Helicobacter pylori może powodować pojawienie się takich chorób, jak:

• choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy
• rak żołądka
• przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka
• chłoniak typu MALT
• choroba Menetriera.

Helicobacter pylori – diagnostyka

Obecność bakterii można diagnozować na wiele sposobów. Metody badania różnią się między sobą stopniem inwazyjności, czułością, swoistością, czasem oczekiwania na wynik.

Do znanych metod diagnostycznych w naszym kraju można zaliczyć:

• testy oznaczające antygen bakterii w kale
• testy serologiczne z krwi
• test oddechowy z mocznikiem znakowany radioaktywnym węglem
• metoda histologiczna i szybki test ureazowy .

Bardzo ważne wykonanie jest również oznaczenie antygenu w kale oraz wykonanie testu oddechowego. Takie testy wykonuje się powyżej 4 tygodni od zakończenia leczenia.

Helicobacter pylori – leczenie

W przypadku obecności tej bakterii stosuje się leczenie skojarzone polegające na połączeniu dwóch leków przeciwbakteryjnych oraz jednego leku zmniejszającego wydzielanie soku żołądkowego.

Leczenie tej bakterii stosuje się w przypadku:

• raka żołądka w rodzinie
• wycięcia żołądka z powodu raka
• zapalenia żołądka
• wrzód dwunastnicy i wrzodu żołądka
• choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie
• chłoniaka typu Malt
• choroby Menetriera
• przebytej operacji z powodu choroby wrzodowej
• przewlekłego leczenia niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi
• dyspepsji czynnościowej

oraz na życzenie pacjenta.