Przejdź do treści

Choroby krtani – przyczyny, objawy i metody leczenia

Tekst o przyczynach, objawach i leczeniu chorób krtani. Na zdjęciu: Kobieta nosząca naszyjnik - HelloZdrowie
Choroby krtani - przyczyny, objawy i metody leczenia Pexels.com
Podoba Ci
się ten artykuł?

Do najczęstszych chorób krtani należy ostre zapalenie krtani rozwijające się w wyniku infekcji wirusowych i bakteryjnych. Nawracające stany zapalne krtani i tchawicy mogą prowadzić do powstania przewlekłego zapalenia krtani. Chory zaczyna skarżyć się na chrypkę, ból gardła, kaszel i zmianę tonu głosu. Objawy te obserwuje się także u osób z rakiem krtani, który w zaawansowanym stadium powoduje problemy z połykaniem i duszności.

Budowa i funkcje krtani

Krtań to początkowy odcinek dróg oddechowych, który przenosi powietrze z ust i nosa do tchawicy. Składa się z pięciu z chrząstek połączonych ze sobą błonami, więzadłami i mięśniami. U mężczyzn mocno zarysowana jest chrząstka tarczowata, czyli tzw. jabłko Adama. We wnętrzu krtani znajdują się mięśnie zwieracze, które zamykają drogi oddechowe w czasie przełykania pokarmu. Krtań to także wyspecjalizowany narząd fonacji umożliwiający wytwarzanie dźwięków. Głos powstaje dzięki drganiom strun głosowych.

Kto leczy choroby krtani? Diagnostyką chorób gardła i krtani zajmuje się laryngolog. W czasie badania lekarz może przyglądać się wypukłościom chrząstki tarczowatej, palpacyjnie badać struktury krtani lub wykonać laryngoskopię, która polega na wprowadzeniu do nosa giętkiego endoskopu i obejrzeniu gardła, podniebienia i fałdów głosowych. Do obrazowych technik badania krtani należą tomografia komputerowa (TK), za pomocą której można wykryć guzy krtani oraz rezonans magnetyczny (MR) pozwalający na uwidocznienie zmian przerzutowych.

Wiotkość krtani u niemowląt

Ostre i przewlekłe zapalenie krtani

Ostre zapalenie krtani powstaje na podłożu infekcyjnym i trwa krócej niż trzy tygodnie. Najczęściej wywołują je wirusy (rinowirusy i adenowirusy), rzadziej bakterie. Choroba może rozwinąć się także z powodu palenia papierosów, narażenia na czynniki drażniące, nadużywania głosu oraz stosowania niektórych leków, w tym glikokortykosteroidów. Nawracające zakażenia dróg oddechowych często prowadzą do przewlekłego zapalenia krtani. Schorzenie to pojawia się także u osób z alergiami, refluksem żołądkowo-przełykowym i zapaleniem zatok przynosowych. Zapaleniu krtani zwykle towarzyszy zapalenie tchawicy.

Najczęstszym rodzajem zapalenia krtani u dzieci jest ostre podgłośniowe zapalenie krtani, które stanowi 90 proc. przypadków. Dzieci chorują głównie w okresie jesienno-zimowym, ponieważ niskie temperatury powodują wychłodzenie krtani. Choć choroba ma zazwyczaj łagodny przebieg, ryzyko powikłań u noworodków i małych dzieci jest szczególnie wysokie, ponieważ w tym wieku krtań ma inne położenie i budowę anatomiczną.

Zapalenie krtani – objawy

Objawy zapalenia krtani pojawiają się już po dwóch lub trzech dniach od zakażenia. U chorego występuje:

  • stan podgorączkowy lub gorączka,
  • katar,
  • ból gardła,
  • dyskomfort podczas mówienia i połykania,
  • chrypka,
  • świst krtaniowy,
  • w niektórych przypadkach bezgłos,
  • duszący, suchy, szczekający kaszel (zwłaszcza u dzieci).

Jeśli dojdzie do jednoczesnego zapalenia krtani i tchawicy, chory odczuwa także bóle za mostkiem nasilające się podczas kaszlu. W przebiegu przewlekłego zapalania krtani objawy zazwyczaj nie są nasilone, jednak chorzy mają uczucie obecności ciała obcego w gardle. Czasem dochodzi też do zmiany barwy głosu. Jak leczyć krtań? Wszystko zależy od tego, jaka jest przyczyna choroby. Infekcje bakteryjne krtani leczy się antybiotykami, a w przypadku wysokiej temperatury podaje się leki przeciwgorączkowe. Zaleca się nawilżanie dróg oddechowych za pomocą inhalacji z soli fizjologicznej, nawadnianie organizmu oraz unikanie czynników podrażniających krtań.

Rak krtani

Rak krtani to najczęstszy nowotwór narządów głowy i szyi. U mężczyzn występuje aż siedmiokrotnie częściej niż u kobiet. Wyższe ryzyko zachorowania mają osoby palące papierosy – szansa na zachorowanie jest u nich ponad 30-krotnie większa niż u osób niepalących. Do innych czynników ryzyka należą: spożywanie alkoholu, narażenie na pył węglowy i wziewne substancje chemiczne.

Wyróżnia się trzy typy raków krtani: rak głośni, rak nagłośni oraz rak podgłośni. Objawy raka krtani zależą od jego umiejscowienia. U chorych z rakiem głośni pojawia się: chrypka, suchy kaszel, a na dalszym etapie rozwoju choroby duszność i dysfagia, czyli zaburzenia połykania. Rak nagłośni ma dynamiczny przebieg i szybko daje przerzuty do węzłów chłonnych. Początkowo objawy nie są charakterystyczne. Pacjenci skarżą się na uczucie ciała obcego w gardle i ból w trakcie połykania. O zaawansowanym stadium choroby świadczy brak możliwości połknięcia pokarmów o stałej konsystencji oraz pojawienie się świstu krtaniowego i duszności.

Diagnostyka nowotworu krtani obejmuje wywiad lekarski oraz badanie laryngologiczne, w trakcie którego pobiera się wycinek do badania histopatologicznego. Leczenie zależy od stopnia zaawansowania raka i wielkości zmiany. Stosuje się zabiegi chirurgiczne, radioterapię, chemioterapię i laseroterapię. Wcześnie wykryty rak krtani jest wyleczalny nawet w 90 proc. przypadków.

Lekarz trzyma lupę na niebieskim tle, w środku znajduje się symbol plusa. Specjalista będzie szukał odpowiedzi na mity dotyczące nowotworów, takich jak pytanie „czy rak jest zaraźliwy”.

Błonica krtani

Błonica krtani to choroba wywoływana przez bakterię maczugowca błonicy (Corynebacterium diphtheriae). Do zarażenia dochodzi drogą kropelkową oraz poprzez bezpośredni kontakt z chorym. Bakterie dostają się do błon śluzowych, a produkowana przez nie toksyna przenika do krwioobiegu. Błonica rozwija się już od dwóch do pięciu dni od inkubacji C. diphtheriae. Schorzeniu towarzyszą ból gardła i gorączka, a także trudności w przełykaniu i oddychaniu. W przebiegu choroby obserwuje się szare bądź czarne błony martwicze oraz powiększone węzły chłonne.

W Polsce powszechne i obowiązkowe szczepienia przeciwko błonicy wprowadzono w 1954 roku, dzięki czemu od 2001 roku nie zaobserwowano ani jednego nowego przypadku choroby. Z przeprowadzonych badań wynika jednak, iż u osób po 40. roku życia występuje niski poziom przeciwciał przeciwko błonicy, co wiąże się z ryzykiem zachorowania na chorobę podczas przebywania w rejonach endemicznych bakterii C. diphtheriae. Z tego względu zaleca się, aby osoby dorosłe otrzymały dawki przypominające szczepionki przeciwbłoniczej.

Bibliografia:

  1. Krzysztof Ślączka, Lidia Zawadzka-Głos, Stany zagrożenia życia w ostrych zapaleniach krtani u dzieci – ocena epidemiologii i postępowania, Nowa Pediatria 1/2014.
  2. Jakub Mierzejewski i wsp., Ostre zapalenie krtani u dzieci, Na Ratunek 4/17.
  3. Aleksandra Anna Zasada, Zakażenie Corynebacterium diphtheriae dawniej i dziś, PRZEGL EPIDEMIOL 2015; 69: 565 – 568.

Podoba Ci się ten artykuł?

Powiązane tematy:

i
Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.
Podoba Ci
się ten artykuł?