Co to jest kinesiotaping? Zastosowanie i technika dynamicznego plastrowania

Plastry do kinesiotapingu to coraz bardziej powszechne narzędzie wspierające proces rehabilitacji neurologicznej, reumatycznej i pourazowej układu ruchu, profilaktyki kontuzji sportowych, a także zaawansowanej ciąży.

Kinesiotaping ma szerokie zastosowanie nie tylko w branży medycznej i sporcie, ale również kosmetologii, dermatologii i medycynie estetycznej (pod warunkiem, że taśmy zostaną odpowiednio naklejone). Cena kinesiotapingu waha się od 30 do 100 złotych za zabieg, w zależności od potrzeb pacjenta i miejsca plastrowania.

Co to jest kinesiotaping?

Kinesiotaping, czyli dynamiczne plastrowanie, to metoda terapeutyczna wykorzystywana w celu wspierania biomechaniki ruchu chorej okolicy ciała. Polega na naklejeniu bezpośrednio na skórę plastrów o specjalnej strukturze. Kinesiotaping opracowany został przez japońskiego doktora Kenzo Kase, a największą popularność zyskał w latach 90. XX wieku w medycynie sportowej i rekreacji. Obecnie wykorzystywany jest w terapiach wielu chorób i schorzeń ortopedycznych, neurologicznych i medycynie ogólnej.

Taśmy do kinesiotapingu

Plastry do kinesiotapingu bazują na mechanizmie działania łańcuchów mięśniowo-powięziowych. Odpowiednio naklejone aktywują przepływ limfy, wspierają wchłanianie krwiaków i obrzęków, łagodzą stany zapalne, odciążają, korygują i wspomagają pracę stawów, zwiększają zakres pracy mięśni, ułatwiają wykonywanie ruchów, zabezpieczają przed kontuzją. Taśmy do kinesiotapingu, dzięki swojej strukturze, mają podobne właściwości fizyczne co ludzka skóra, dlatego nie krępują ruchów, są elastyczne i podatne na rozciąganie. Ich wodoodporność i akrylowy klej pozwala utrzymywać się im na skórze do kilku tygodni.

Co oznaczają kolory kinesioterapeutycznych taśm i plastrów?

Taśmy i plastry dostępne są w wielu kolorach, ale ich znaczenie nie wiąże się z żadnym działaniem terapeutycznym. Produkty pod względem skuteczności są sobie równe, a wybór koloru jest kwestią gustu.

Jak naklejać plastry do kinesiotapingu?

Odpowiednie prowadzony kinesiotaping kolana, w obrzęku limfatycznym czy w ciąży często wyznacza skuteczność terapii. W zależności od miejsca plastrowania wykorzystuje się jedną z kilku technik aplikacji. Na uwadze należy mieć kształt lub cięcie plastra, naciągnięcie taśmy i rozciągnięcie tkanek pacjenta.

Jak naklejać plastry? Etapy kinesiotapingu

Proces naklejania plastrów odbywa się w trzech etapach. Przed zabiegiem należy oczyścić powierzchnię skóry z wilgoci, wszelkich maści i owłosienia. Kształt i rozmiar gotowych plastrów dobiera się odpowiednio do terapii lub przycina ręcznie taśmę. Plastry dostępne są w kształtach:

• litery „Y” – wykorzystywane do usprawniania funkcji mięśni i odciążenia struktur stawowych;
• litery „I” – zmniejszają lub zwiększają stymulację mięśniowo-stawową;
• litery „X” – stosowane w specjalistycznym leczeniu korekcji wzorca ruchowego stawu;
• wachlarza – najczęściej używane do kinesiotapingu obrzęku limfatycznego;
• sieci (rozbudowana wersja wachlarza).

Każdy plaster do kinesiotapingu posiada tzw. bazę, wyznaczającą jego środek. Przyklejana jest ona jako pierwsza, od niej odchodzą ogonki, czyli ramiona (ilość i kierunek ogonków, charakteryzuje kształt plastra). Z kolei taśmy dostępne są w rolkach o różnej szerokości i długości. Na potrzeby pacjenta, terapeuta dopasowuje odcinek taśmy, zaokrąglając jej końce.

W celu zmniejszenia napięcia mięśniowego i dolegliwości bólowych, napięcie plastra powinno wynosić 15–25 %, a naklejanie należy prowadzić od początkowego przyczepu mięśnia do końcowego. Z kolei dla wzmocnienia osłabionych struktur, napięcie plastra powinno wynosić 30–50% od strony przyczepu końcowego w kierunek początkowego.

Kinesiotaping rwy kulszowej

Oklejanie rozpoczyna się od bazy, a ogonki nakleja się z pominięciem wyniosłości stawowych. Natomiast aplikowanie wzdłuż przebiegu brzuśców mięśni i nerwów polecane jest np. przy kinesiotapingu rwy kulszowej, której celem jest centralizacja bólu i odciążenie uciśniętych korzeni nerwowych w odcinku lędźwiowym. Bazę plastra aplikuje się u źródła bólu, a ogonki na najbliższe struktury nerwu kulszowego. Taśmę do kinesiotapingu na kręgosłup lędźwiowy należy przykleić analogicznie, a długość dobiera się w zależności od zasięgu promieniowania bólu.

Kinesiotaping w ciąży

Plastry i taśmy naklejane w ciąży to stosunkowo nowa metoda łagodzenia dolegliwości bólowych kręgosłupa, ale cieszącą się niezwykłym zainteresowaniem. Kinesiotaping w ciąży nie tylko wspiera pracę odcinka lędźwiowo-krzyżowego, odciążając jego struktury, ale również zmniejsza ryzyko powstania żylaków kończyn dolnych i przeciążeń, zaburzeń krążenia, rozprowadza zastoiny i obrzęki kostek i nadgarstków, a także poprawia kondycję brzucha czy ud po porodzie.