Co to jest miażdżyca mózgu? Jak leczyć i jak pokonać miażdżycę?

W Polsce z miażdżycą zmaga się kilka milionów osób. Są to głównie ludzie starsi, u których zmiany w naczyniach i tętnicach powodują inne choroby współistniejące. Nieleczona miażdżyca często prowadzi do udarów mózgu, zawałów serca i amputacji. Stanowi też wysoki odsetek zgonów w społeczeństwie. Dzięki zdrowemu stylowi życia i właściwej diecie można się jednak przed nią ustrzec.

Przyjętym kryterium w ocenie predyspozycji do zachorowania na tę chorobę jest wiek. Miażdżyca naczyń mózgowych dużo częściej dotyka osób powyżej 60 roku życia niż młodszych. Blisko połowa chorych na miażdżycę to mężczyźni. Choroba ta nie jest dziedziczna, ale osoby mające jej przypadki w rodzinie muszą liczyć się z tym, że są w grupie ryzyka.

Co to jest miażdżyca mózgu?

Miażdżyca mózgu jest postępującym procesem zmian w naczyniach krwionośnych, czego następstwem jest ograniczony przepływ krwi przez naczynia mózgowe. Prowadzi to w efekcie do ich zwłóknienia i zwapnienia. W ścianach tętnic powstają blaszki miażdżycowe, które mogą  powodować zwężenie tętnic i ich zapychanie. Jeśli światło naczynia zmniejszy się o 70-80%, dochodzi do niedotlenienia mózgu, czego konsekwencją jest udar niedokrwienny.

Miażdżyca naczyń mózgowych jest niebezpieczna, a udar to najcięższe powikłanie jej towarzyszące. Wiele przypadków udarów niedokrwiennych kończy się paraliżem lub nawet śmiercią pacjenta.

“Mam zmiany miażdżycowe w mózgu…” Co jest tego przyczyną?

Miażdżyca naczyń mózgowych wiąże się najczęściej z zaburzonym profilem lipidowym. Wysoki poziom cholesterolu powoduje odkładanie się złogów w naczyniach i tętnicach, co skutkuje zmianami w ich strukturze. Za przyczynę zaburzeń metabolicznych uważa się predyspozycje genetyczne. Nie jest to jedyny powód zachorowań. Istotne są też wiek i płeć chorego oraz prowadzony przez niego tryb życia.

Potencjalne czynniki, które wiążą się z ryzykiem zachorowania, to:

• nadwaga lub otyłość olbrzymia
• brak aktywności fizycznej
• niewłaściwa dieta, obfitująca w tłuszcz
• palenie tytoniu
• cukrzyca
• nadciśnienie tętnicze.

Przyczyną zachorowania na miażdżycę mogą być również zmiany hormonalne np. niedobór estrogenów u kobiet.

Miażdżyca naczyń mózgowych – objawy

Alarmującym objawem przy miażdżycy mózgu jest zwykle ból głowy w połączeniu z utratą równowagi i nudnościami. Objawy narastają w momencie pojawienia się zaburzeń krążenia mózgowego, do których doprowadza uszkodzenie ścian naczyń. Konsekwencje tych zaburzeń mogą być tragiczne w skutkach.

Inne objawy miażdżycy mózgu to:

• przemijające niedokrwienie mózgu ‒ mikroudary, udary niedokrwienne (objawiające się zaburzeniami mowy lub widzenia, splątaniem myśli)
• chwiejność w czasie chodzenia
• parestezje mięśni
• osłabienie czucia i siły w kończynach
• uszkodzenie słuchu.

Rozwój choroby może prowadzić do zespołu otępiennego naczyniopochodnego. Jest to zauważalne zwłaszcza wtedy, gdy jest to miażdżyca mózgu u osób starszych. Charakterystyczne dla tego zespołu są postępujące kłopoty z pamięcią. Chory jest splątany, ma też zaburzenia emocjonalne. Zespół otępienny naczyniopochodny można wtedy pomylić z początkowym stadium choroby psychicznej.

Jak leczyć miażdżycę mózgu?

Początkowo u pacjenta wykonuje się badanie USG dopplerowskie tętnic szyjnych, które pozwala oszacować zmiany w naczyniach. Określa się także lokalizację blaszek miażdżycowych. W niektórych przypadkach zleca się chorym angiografię tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego (angio-TK, angio-MR) i podstawowe badania krwi, w tym lipidogram. Przy chorobie takiej jak miażdżyca naczyń mózgowych, leczenie jest uzależnione od wyników tych badań.

W terapii miażdżycy stosuje się farmakoterapię. Pacjentom podaje się statyny na obniżenie cholesterolu i kwas acetylosalicylowy o działaniu przeciwzakrzepowym. Leki te trzeba przyjmować do końca życia. W zaawansowanych stadiach choroby, gdy istnieje zagrożenie udarem, wykonuje się zabieg wstawienia stentu do tętnicy. Operacja jest jednak ostatecznością.

Przy takich chorobach jak miażdżyca ważna jest zmiana codziennych nawyków. Konieczne jest ograniczenie tłuszczów w diecie i pilnowanie wagi. Chorzy powinni zadbać o aktywność fizyczną – na tyle, na ile pozwala ich stan.