Czy choroba Leśniowskiego-Crohna jest śmiertelna? Objawy, przyczyny, rokowania

Na pierwszy rzut oka chore osoby niczym się nie wyróżniają: często są młode, szczupłe, nie widać po nich śladu poważnej choroby. Co więcej – nie widać również, jak wygląda ich życie, w którym – w wyniku niespodziewanych nawrotów choroby – trudno jest tak naprawdę cokolwiek zaplanować. W tym momencie nie istnieją jednak leki na chorobę Leśniowskiego-Crohna.

Choroba Leśniowskiego-Crohna (inaczej określana też chorobą Crohna) jest przewlekłym schorzeniem, które polega na tym, że w przewodzie pokarmowym, najczęściej w okolicy jelita, pojawiają się ranki przypominające wrzody oraz stan zapalny. Choroba bardzo utrudnia codzienne życie, ponieważ uniemożliwia prawidłowe trawienie pokarmów, a jednocześnie skutkuje dotkliwymi bólami brzucha oraz krwawieniami z odbytu. Czasem występuje gorączka.

Charakterystyczne objawy choroby Crohna

Obecnie na chorobę cierpią głównie osoby w młodym wieku: gimnazjaliści, studenci, zwłaszcza dzieci i kobiety przed 35. rokiem życia. Jeśli nie mają one dostępu do odpowiedniego leczenia, choroba może im bardzo dokuczać.

Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna to przede wszystkim ból, który jest przyczyną ogromnego osłabienia – tak dużego, że czasem trudno jest chorym zwyczajnie się poruszać, momentami nie mają oni nawet siły, aby przykryć się kocem. Biegunka potrafi dopaść ich nawet kilkanaście razy w ciągu dnia. Niektórym chorym ciężko jest wychodzić z domu, często całe dnie spędzają oni w toalecie. Bolesne skurcze jelit skutkują zaś powstrzymywaniem się przed jedzeniem i piciem, a w konsekwencji – niedożywieniem oraz znaczną utratą masy ciała. Nie wiadomo, w którym momencie objawy mogą uniemożliwić całkowicie normalne funkcjonowanie.

Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna

Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna nie są w tej chwili znane. Co więcej, schorzenie to może obejmować różne elementy układu pokarmowego – zarówno usta, jak i odbyt – dlatego często tak trudno jest postawić specjalistom właściwą diagnozę. Trudno jest również przeprowadzić zabieg, w którym można by usunąć jedną część układu pokarmowego i co za tym idzie – opanować chorobę.

W przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna długość życia zależy w dużej mierze od tego, na jakim etapie się ją diagnozuje. Jeśli lekarze wykryją ją wcześnie, rokowania dla pacjenta są dobre, ponieważ można mu podać lekarstwa, które hamują jej rozwój. Kiedy choroba jest w remisji, pacjenci mogą prowadzić normalny tryb życia, przyjmując tabletki w domu.

Gdy następuje nawrót choroby, bardzo często niezbędna jest hospitalizacja. Nieleczone schorzenie może prowadzić do groźnych objawów. Pojawia się zatem pytanie: czy na chorobę Crohna można umrzeć? Odpowiedź brzmi: tak, choroba może prowadzić nawet do śmierci. Jeszcze w latach 50. ciężka jej odmiana oznaczała 30–60% prawdopodobieństwa zgonu. Obecnie ryzyko to wynosi 5%, o ile chora osoba stosuje odpowiedni plan leczenia.

Trudno jest określić jednoznacznie długość życia w chorobie Leśniowskiego-Crohna. Z pewnością ważny jest jej przebieg, umiejscowienie stanów zapalnych oraz intensywność tych momentów, w których choroba się zaostrza.

Połowa pacjentów w sytuacji, gdy chorobą objęte jest jelito cienkie, musi być poddana leczeniu operacyjnemu, wielu z nich więcej niż jeden raz – wynika to głównie z tego, że gdy dochodzi do perforacji jelita, choroba jest już bardzo zaawansowana. W takich przypadkach po operacji często odnotowuje się jej nawroty.

Podstawą leczenia jest przyjmowanie leków przeciwzapalnych, takich jak:

1)      aminosalicylany – bywają średnio skuteczne, ale nie wywołują wielu skutków ubocznych,

2)    kortykosteroidy – pomagają m.in. w fazie zaostrzenia choroby, jednak mogą wywoływać wiele skutków ubocznych, takich jak jaskra czy osteoporoza.

Niezbędne jest też przyjmowanie leków immunosupresyjnych, które zmniejszają odporność, ale prowadzą do długotrwałej remisji choroby.

Jeśli po terapii nie dochodzi do poprawy, lekarz może zastosować leczenie biologiczne, które hamuje produkowanie komórek zwiększających stan zapalny.

Dieta przy chorobie Leśniowskiego-Crohna

Bardzo ważna jest odpowiednia dieta, która przy chorobie Leśniowskiego-Crohna może wpłynąć na długość życia. Jadłospis oznacza niskotłuszczową dietę ubogoresztkową, zawierającą śladowe ilości błonnika – ma to ogromne znaczenie przy chorobie jelit. Opiera się ona głównie na takich produktach, jak:

•         chude ryby,
•         chude mięso,
•         oleje roślinne,
•         jasne pieczywo,
•         kasza manna.

Należy wyeliminować z menu wszystkie produkty zawierające dużą ilość błonnika, czyli:

•         surowe warzywa,
•         produkty zbożowe,
•         kwaśne owoce cytrusowe.