Czym jest metoda Weroniki Sherborne? Przykłady ćwiczeń i przebieg zajęć 

Ruch jest fundamentalnym elementem ludzkiego rozwoju. To dzięki niemu dziecko eksploruje otoczenie, uczy się, buduje relacje i rozwija swoją tożsamość. Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne to innowacyjna forma terapii, która poprzez naturalne, spontaniczne ćwiczenia wspiera rozwój psychoruchowy i społeczny. W artykule przyjrzymy się bliżej tej metodzie, omówimy jej przebieg oraz przedstawimy przykłady ćwiczeń. 

Na czym polega metoda Weroniki Sherborne? 

Bazując na założeniach Rudolfa Labana, metoda Weroniki Sherborne odwołuje się do pierwotnej, instynktownej potrzeby ruchu, którą niestety we współczesności często się tłumi, już od najmłodszych lat ograniczając aktywność dzieci do siedzenia przy ławkach. Regularna praktyka pomaga nie tylko rozwijać koordynację ruchową i świadomość ciała, ale również:  

• redukuje stres; 
• wzmacnia samoakceptację; 
• uczy działania w grupie.  

W ten sposób ruch staje się nie tylko środkiem ekspresji, ale także mostem łączącym dziecko z otaczającym światem, pomagając mu budować relacje, otwierać się na innych i lepiej funkcjonować w społeczeństwie. 

Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka 

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne to niezwykle skuteczna i naturalna forma terapii, która wykorzystuje ruch jako narzędzie do wspierania rozwoju psychofizycznego dziecka.  

Jej unikalność polega na tym, że nie jest to zwykły zestaw ćwiczeń fizycznych, ale przemyślany system aktywności, który pomaga dzieciom lepiej poznać swoje ciało, nawiązywać relacje społeczne i zwiększać poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu. Jest dedykowana zarówno tym rozwijającym się prawidłowo, jak i zmagającym się z różnymi trudnościami  

Dla kogo jest polecana metoda Weroniki Sherborne? 

Metoda Weroniki Sherborne jest szczególnie polecana w terapii dzieci z trudnościami w sferze ruchowej, emocjonalnej i społecznej. Może być stosowana zarówno jako samodzielna forma leczenia, jak i jako element wspomagający inne metody. Korzyści mogą odnieść grupy wymienione w poniższej tabeli. 

Jak wyglądają zajęcia podczas terapii metodą Weroniki Sherborne? 

Ćwiczenia metodą Weroniki Sherborne odbywają się w grupach, tworząc atmosferę współpracy i wsparcia, a uczestnikami mogą być nie tylko dzieci, ale także ich rodzice, rodzeństwo, nauczyciele czy terapeuci. Kluczowym założeniem jest brak rywalizacji – nie ma miejsca na wyścigi czy presję wyników, a każde dziecko wykonuje ćwiczenia w swoim tempie, zgodnie z własnymi możliwościami. 

Ćwiczenia są proste, intuicyjne i dostosowane do możliwości uczestników. Nie wymagają specjalistycznego sprzętu, a ich podstawą jest kontakt z innymi osobami oraz przestrzenią. Opierają się na pięciu głównych kategoriach ruchu, z których każda pełni istotną funkcję w procesie terapii. 

Ruch prowadzący do poznania własnego ciała 

Celem tych ćwiczeń jest rozwijanie świadomości własnego ciała i kontrola nad jego ruchami. Dzieci uczą się, jak pracować z ciężarem ciała i stabilizować postawę oraz w jaki sposób poszczególne części ciała wpływają na równowagę. Przykłady ćwiczeń: 

• leżenie na brzuchu i przewroty na plecy; 
• czołganie się do przodu i na boki; 
• kręcenie się w kółko w pozycji siedzącej. 

Ruch kształtujący związek jednostki z otoczeniem 

Ćwiczenia te pomagają dziecku oswoić się z przestrzenią, budując poczucie bezpieczeństwa i swobody w otoczeniu. Przykłady: 

• omijanie przeszkód i poruszanie się po wyznaczonym torze; 
• tunel – część dzieci tworzy tunel z własnych ciał, przez który inni uczestnicy się czołgają; 
• eksplorowanie przestrzeni poprzez ruchy swobodne. 

Ruch prowadzący do wytworzenia relacji z drugim człowiekiem 

To ćwiczenia realizowane w parach, które uczą współpracy i wzajemnego zaufania. Dzięki nim dziecko doświadcza bliskości i czuje się bezpiecznie w kontakcie z innymi. Do tego typu ćwiczeń zaliczyć można: 

• kołyskę – starszy partner siedzi na podłodze i delikatnie kołysze młodsze dziecko; 
• turlanie – jeden uczestnik obraca drugiego wokół własnej osi; 
• ciągnięcie – dziecko jest delikatnie ciągnięte po podłodze, co uczy świadomości własnego ciała i odpręża. 

Ruch prowadzący do współdziałania w grupie 

Ćwiczenia te rozwijają umiejętność współpracy w większej grupie, ucząc koordynacji ruchowej oraz integracji społecznej. Przykładami są: 

• wiosłowanie – uczestnicy siedzą naprzeciwko siebie, trzymają się za nadgarstki i na zmianę odchylają się do tyłu, a potem wracają do pozycji siedzącej; 
• wahadło – partnerzy opierają się plecami o siebie i balansują w rytmicznym ruchu; 
• wspólne podnoszenie się z pozycji siedzącej, trzymając się za ręce. 

Ruch kreatywny, swobodna ekspresja 

To najbardziej spontaniczna kategoria ćwiczeń, której celem jest wyrażanie siebie poprzez ruch. Dzieci mogą swobodnie interpretować muzykę i otoczenie, rozwijając wyobraźnię i spontaniczność. Przykłady ćwiczeń: 

• improwizowany taniec; 
• odgrywanie ról poprzez ruch; 
• naśladowanie ruchów innych uczestników. 

Bibliografia: 

1. Bogdanowicz M., Kisiel B., Przasnyska M., Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1997. 
2. Piechowska M., Ruch Rozwijający Weroniki Sherborne jako narzędzie zapobiegania wadom postawy u dzieci w edukacji wczesnoszkolnej, Trendy i kierunki rozwoju promocji zdrowia w świetle badań, Red. naukowa: dr Paweł F. Nowak, Oficyna Wydawnicza Politechniki Opolskiej, 2020. 
3. Strzałkowska-Nowak I., Komunikacja przez ruch – ruch rozwijający Weroniki Sherborne jako metoda pracy dla osób z trudnościami ze spektrum autyzmu, Rozprawy Społeczne/Social Dissertations, 12(4), 65-74, 2018.