Daltonizm u dzieci i dorosłych – objawy i leczenie

Daltonizm, nazywany też ślepotą barw, to jedno z zaburzeń widzenia. Jest wynikiem braku reagujących na barwę zieloną receptorów siatkówki oka, tzw. czopków. Wada polega na niewidzeniu trzech podstawowych barw: czerwonej, zielonej oraz niebieskiej, co powoduje niemożliwość rozróżnienia także pozostałych kolorów. Daltonizm występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet.

Daltonizm u dzieci

Dysfunkcja jest szczególnie uciążliwa dla dzieci. Większość zadań i zabaw w przedszkolach i szkołach opiera się na kolorach. Może to mieć negatywny wpływ na późniejszą samoocenę chorego dziecka i jego kontakty z rówieśnikami.

Rodzaje daltonizmu

Wyróżniamy daltonizm nabyty i wrodzony. Zaburzenie wrodzone jest chorobą dziedziczną. Do nabytej ślepoty może prowadzić nadmiar leków powodujących utratę widzenia. Choroba może być także wywołana urazem, w trakcie którego doszło do uszkodzenia nerwu wzrokowego lub siatkówki. Czasami dolegliwość jest naturalnym następstwem procesu starzenia.

Daltonizm – badanie

By wykryć i sklasyfikować daltonizm, okuliści stosują tzw. testy Ishihary. Badanie polega na odczytywaniu symboli z tzw. tablic pseudoizochromatycznych utworzonych z kolorowych mozaik znaków, liter i liczb. Osoby dotknięte schorzeniem nie są w stanie rozpoznać kolorowych kształtów.

Leczenie daltonizmu

Przez długi czas daltonizm uznawano za chorobę nieuleczalną. Obecnie do wyeliminowania zaburzenia widzenia stosuje się soczewki Colorlite. Są one zaopatrzone w specjalną warstwę zmieniającą spektrum światła i wyzwalającą u daltonisty bodźce podobne do tych, które występują u osób widzących kolory.

Istnieje także terapia chromagenowa, która polega na zmianie natężenia koloru odbieranego przez jedno oko. Wybiera się oko niedominujące. Doprowadza się do tego, aby skale odbierane przez oczy znacznie się różniły i na tyle dezorientowały mózg, by zmusić go do przynajmniej częściowego postrzegania barw. Eksperymentuje się także z terapią genową. Polega ona na umieszczeniu w siatkówce oka wirusów z „dobrymi” genami, których produkty prowadzą do prawidłowego postrzegania barw.