Eozynofile (EOS) – czym są i jakie pełnią funkcje w organizmie?

Eozynofile odgrywają bardzo ważną rolę w ludzkim organizmie. To właśnie dzięki nim możliwa jest skuteczna walka z atakującymi nas bakteriami i wirusami. Ich zwiększona liczba lub niedobór może prowadzić do szeregu poważnych chorób i złego samopoczucia. Czym konkretnie są eozynofile? Dlaczego warto je badać? Jakie funkcje pełnią eozynofile?

Eozynofile – definicja

Zwane są również granulocytami kwasochłonnymi lub eozynocytami, w skrócie EOS. To jedna z odmian białych ciałek krwi, znanych szerzej jako leukocyty. Eozynofile powstają w szpiku kostnym z komórek macierzystych i należą do granulocytów. W momencie osiągnięcia dojrzałości przenoszą się do krwiobiegu i wraz z krwią wędrują do miejsc docelowych, jakimi są tkanki. W głównej mierze eozynofile:

• unieszkodliwiają niebezpieczne drobnoustroje,
• niszczą obce białka,
• hamują odczyn alergiczny,
• są zdolne do fagocytozy,
• regulują procesy immunologiczne.

Chociaż są bardzo ważne, trzeba mieć świadomość, że ich niewłaściwa liczba może wpłynąć niekorzystnie na ludzki organizm i prowadzić do wielu chorób. Wśród nich można wyróżnić m.in.:

• astmę oskrzelową,
• zespół hipereozynofilowy,
• eozynofilowe zapalenie przełyku,
• przewlekłą obturacyjną chorobę płuc.

Jakie są normy eozynofili?

Prawidłowa zawartość eozynofil można podać na dwa sposoby. W pierwszym wartość waha się od 2 do 4% leukocytów we krwi, w drugiej jest to 50–400 komórek na μl krwi. Aktualną liczbę eozynofili można poznać na podstawie badania, jakim jest morfologia krwi z rozmazem. Skierowanie na nie może wypisać lekarz rodzinny, jak i specjalista. Pobranie próbki krwi powinno się odbyć rano i pacjent musi być na czczo. Aby wynik był miarodajny, kolacja zjedzona dzień wcześniej powinna być lekkostrawna. Dodatkowo minimum 2 dni przed planowaną wizytą w przychodni powinno się zrezygnować z używek, w tym z alkoholu.

Kiedy już uzyska się wyniki, należy skonsultować je z lekarzem. Tylko on może i potrafi je dokładnie przeanalizować, by wyciągnąć konkretne wnioski. Na tej podstawie specjalista dokonuje diagnozy i jest w stanie zaproponować fachowe leczenie, jeśli zajdzie taka konieczność.

Poddając się badaniu, trzeba być świadomym, że poziom eozynofili może nieznacznie się różnić, biorąc pod uwagę np. porę dnia o jakiej wykonywane jest pobieranie krwi, stres, wysiłek fizyczny i mnóstwo innych czynników zarówno fizjologicznych, jak i chorobowych.

O czym świadczy podniesiony poziom eozynofili?

Stan, kiedy eozynofile są podwyższone, nazywa się eozynofilią. Dochodzi do niego w momencie, kiedy ich wartość przekracza 500/ µl. Natomiast jeśli eozynofile są wyższe niż 1500/µl mówi się wówczas o hipereozynofili. Do głównych przyczyn wpływających na wzrost poziomu eozynofili można zaliczyć:

• choroby alergiczne,
• choroby autoimmunologiczne,
• choroby nowotworowe (np. białaczka limfoblastyczna),
• choroby skóry (np. łupież, łuszczyca),
• zakażenia pasożytnicze,
• choroby endokrynologiczne,
• choroby o podłożu grzybiczym,
• zespół Churga i Strauss,
• marskość wątroby.

O czym świadczy obniżony poziom eozynofili?

Spadek poziomu eozynofili poniżej poziomu 50/μl nazywany jest fachowo eozynopenią. Dochodzi do niej stosunkowo rzadko, najczęściej za sprawą:

• nadczynności kory nadnerczy,
• podwyższonego poziomu glikokortykosteroidów,
• zakażenia bakteryjnego,
• chorób pierwotniakowych,
• przewlekłego stresu,
• zbyt dużego wysiłku fizycznego,
• zatrucia alkoholem,
• niedokrwistości aplastycznej,
• osłabienia po operacji czy zabiegu,
• tocznia trzewnego rozsianego.

Należy pamiętać, że…

Co roku powinno się poddawać kontrolnym badaniom krwi, by w razie ewentualnych nieprawidłowości można było podjąć odpowiednie kroki. Jako że eozynofile wspierają organizm w pozbyciu się bakterii, wirusów i pasożytów, warto zwrócić na nie szczególną uwagę. Wiedza na ich temat może dostarczyć niezbędnych informacji na temat stanu zdrowia i zmian zachodzących w organizmie.