Homeopatia – czym jest popularna metoda leczenia i ile w tym prawdy?

Homeopatia zyskała sławę już w XIX wieku. Środki, które stosowane są w leczeniu homeopatycznym, powstają przez wielokrotne rozcieńczenie aktywnych substancji, które są przyczyną pojawiania się chorób.

Homeopatia często określana jest mianem leczenia, jednak większość lekarzy uważa to za nadużycie. Częściej mówi się o niej jako o praktyce paramedycznej, której pionierem był niemiecki lekarz – Samuel Hahnemann. Dzisiaj wykorzystuje się ją do stymulowania organizmu do walki z chorobą.

Co to jest homeopatia?

Homeopatia klasyczna została opracowana jeszcze w XIX wieku przez Samuela Hahnemanna, a opiera się ona na założeniu: „podobne zwalczaj podobnym”. Wykorzystuje ona trzy główne filary: „pamięć wody”, energię życiową oraz prawo podobieństw. Mimo że metoda ta wzbudza wiele wątpliwości lekarzy i naukowców, to nadal jest bardzo popularna i szeroko stosowana.

Homeopatia na zatoki i katar

Homeopatia na przeziębienie wykorzystywana jest najczęściej przy objawach takich jak katar, kaszel. Towarzyszyć im może także ból głowy. W sklepach zielarskich i niektórych aptekach dostępnych jest wiele środków homeopatycznych. Najczęściej używanymi w przypadku zatkanych zatok i kataru są krople do nosa Euphorbium compositum, które zgodnie z obietnicą producenta zmniejszają obrzęk błon śluzowych. Homeopatia dla dzieci w leczeniu objawów grypopodobnych odbywa się na takich samych zasadach. Warto jednak zaznaczyć, że większość lekarzy nie opowiada się za stosowaniem tych leków i często podkreśla, że rodzic, który podaje je dziecku i jednocześnie rezygnuje z leczenia konwencjonalnego, robi to na własne ryzyko.

Homeopatia a alergia

Homeopatia w alergii opiera się dokładnie na tych samych zasadach, co w leczeniu innych chorób. Popularnymi środkami w postępowaniu antyalergicznym jest cebula (m.in. oczyszczająca górne drogi oddechowe, hamująca łzawienie z oczu, łagodząca zapalenie krtani) czy świetlik (stosuje się go przy obfitych katarach porannych i intensywnym łzawieniu z oczu). Wszystkie praktyczne porady w homeopatii są sprzeczne z medycyną opartą na faktach. Decydując się na leczenie homeopatyczne, nie powinno się rezygnować z leczenia konwencjonalnego środkami, które mają certyfikaty bezpieczeństwa i są przebadane przez niezależne ośrodki badawcze. Nie wolno stosować środków homeopatycznych jako jedyne źródło leczenia w przewlekłych chorobach o bardzo ciężkim przebiegu.

Filary homeopatii

Homeopatia oparta jest na trzech filarach: energii życiowej, „pamięci wody” oraz prawie podobieństw. Pierwsza z nich mówi o witalności i sile organizmu mającego zdolności do samonaprawy. Współcześnie teoria ta zakłada istnienie pola energetycznego człowieka. Prawo podobieństw z kolei mówi o tym, że substancje chorobotwórcze w organizmie mogą stymulować go do walki z danym schorzeniem. Taka substancja jest wcześniej odpowiednio przygotowana w rozcieńczeniu. Zwolennicy homeopatii wierzą w to, że jeśli zmniejsza się stężenie substancji czynnej, to jednocześnie wzrasta jej skuteczność. Niesie to za sobą mniejsze ryzyko pojawienia się skutków ubocznych. Jak przygotowuje się środki homeopatyczne? Standardowo leki homeopatyczne przygotowuje się według jednego z dwóch schematów. Pierwszym z nich jest rozcieńczenie substancji aktywnej w proporcji 1:100, natomiast w drugim przypadku rozcieńcza się substancję czynną w stosunku 1:10. Na opakowaniach leków homeopatycznych umieszcza się literę C oznaczającą rozcieńczenie. Innymi słowy, fraza C20 oznaczać będzie, że substancja czynna została rozcieńczona dwudziestokrotnie. Przeciwnicy tej metody leczenia mówią o tym, że w przypadku preparatów z oznaczeniem C200 nie może być mowy o tym, że w środku znajduje się jakakolwiek substancja czynna. Na ten zarzut homeopatia odpowiada teorią „pamięci wody”. Według niej podczas rozcieńczania zmienia się struktura wody, przez co dochodzi do jej polaryzowania. Nie ma to jednak uzasadnienia w żadnych prawach fizyki.

Skuteczność homeopatii

Nie istnieją żadne naukowe podstawy na poparcie teorii zwolenników homeopatii. Jest ona poparta jedyna przesłankami. Nic nie wiadomo także na temat zjawiska „pamięci wody”, ponieważ nie jest ono uargumentowane żadnymi prawami fizykochemicznymi. Homeopatia stoi również w sprzeczności z podstawowymi prawami logiki, gdyż powszechnie wiadomo, że wraz ze spadkiem stężenia substancji aktywnej, zmniejsza się jej skuteczność. Krytyczna opinia została wydana również przez Naczelną Radę Lekarską. Wszystkie leki homeopatyczne nie przechodzą przez sito badań klinicznych.