Krostkowica, czyli łuszczyca krostkowa. Na jakich częściach ciała występuje i jak ją leczyć?

Krostkowica to odmiana łuszczycy. Objawia się suchą skórą i wzmożonym namnażaniem się komórek naskórka, który w efekcie się łuszczy. Łuszczyca krostkowa nie jest zakaźna, ale powinna być leczona przez specjalistę.

Krostkowica, znana również jako łuszczyca krostkowa, to jedna z najcięższych odmian łuszczycy. Jest chorobą przewlekłą i jednocześnie trudną do leczenia. Osoba nią dotknięta powinna być pod stałą kontrolą specjalisty i przygotować się na długie leczenie. Dobrą wiadomością jest to, iż podobnie jak w przypadku innych odmian łuszczycy, również łuszczyca krostkowa nie jest zakaźna i niemożliwe jest jej przenoszenie przez dotyk. W zależności od umiejscowienia zmian na ciele, wyróżnia się następujące rodzaje krostkowicy: łuszczyca krostkowa uogólniona (występująca na obszarze całego ciała), łuszczyca krostkowa dłoni i stóp.

Łuszczyca krostkowa – jakie są objawy?

Krostkowica objawy to postać krostek wypełnionych ropą. Osiągają one różną wielkość, od kilku milimetrów do 1 cm. Wykwitom towarzyszą zaczerwienienie skóry, świąd. Pojawiające się krosty mają różną intesywność, ale też szybkość zajmowania ciała. Przy zaognionych objawach łuszczyca krostkowa pojawia się szybko, nawet w ciągu kilku godzin. Różny jest również jej przebieg. Niekiedy krostkowica ogranicza się tylko do zmian skórnych, natomiast grono pacjentów skarży się na bóle głowy, mdłości, gorączkę i dreszcze – objawy typowe dla przeziębienia. Krostkowica jest uciążliwa, bowiem krostki występują równolegle z łuskami skóry, charakterystycznymi dla podstawowej odmiany łuszczycy. Stąd bardzo często pojawiający się objaw Nikolskiego – czyli spełzanie naskórka podczas pocierania. Jest on objawem ostrego przebiegu krostkowicy i powinien być niezwłocznie skonsultowany z lekarzem.

Łuszczyca krostkowa: przyczyny

Krostkowica jest rzadkim typem łuszczycy, dotykającym zazwyczaj ludzi w średnim wieku. Zdarzają się zachorowania u dzieci, jednak wówczas choroba ma łagodną postać i w miarę szybko poddaje się leczeniu. Krostkowica to łuszczyca, więc genezy jej rozwoju trudno szukać w jednym, konkretnym źródle. Ma ona podłoże genetyczne, ale jej rozwój podyktowany jest spadkiem odporności organizmu.

Łuszczyca krostkowa jest chorobą autoimmunologiczną – układ odpornościowy zaczyna wytwarzać limfocyty i przeciwciała skierowane przeciw antygenom własnego organizmu. Charakteryzuje się wzmożoną produkcją komórek naskórka. Wpływ na rozwój choroby mają również czynniki środowiskowe, bezpośrednio działające na kondycję organizmu. Są to: palenie papierosów i regularne picie alkoholu, przyjmowanie silnych leków (antybiotyków, sterydów, interferonu, leków hormonalnych), niewyleczone i zaniedbane stany zapalne skóry z wykwitami, ciąża, niewystarczająca ilość snu, chroniczne zmęczenie i brak odpoczynku, choroby przewlekłe (cukrzyca typu 1, dna moczanowa), silny stres.

Łuszczyca krostkowa – leczenie

Leczenie łuszczycy krostkowej wymaga stałej kontroli dermatologicznej. Terapia jest dostosowana indywidualnie i zależy od stopnia zaawansowania choroby, ogólnej kondycji pacjenta, a także stanu zdrowia. Krostkowica to choroba będąca skutkiem ubocznym słabej odporności organizmu, dlatego terapia skierowana jest na wygaszenie zmian skórnych, przy jednoczesnym nieobciążaniu organizmu lekami. Leczenie łuszczycy krostkowej obejmuje antybiotykoterapię i miejscowe działanie przeciwzapalne.

Pozytywne efekty przynosi stosowanie maści salicylowych, które wyciszają zaognione miejsca i przyspieszają odpadanie martwego naskórka. Nieoceniona przy leczeniu krostkowicy jest fototerapia, która łagodzi stan zapalny pojawiających się wykwitów. Łuszczyca krostkowa jest najtrudniejszą formą łuszczycy i bardzo często dochodzi do jej nawrotów. Zaleczona, pozostaje w uśpieniu i może powrócić nawet za kilkanaście lat.