Łupież różowy Giberta. Najważniejsze informacje i metody leczenia

Różowy łupież to łagodna dermatoza (choroba skóry), która została po raz pierwszy opisana już w 1860 roku przez francuskiego lekarza Camille-Melchiora Giberta. Mimo tak długiej historii dokładne przyczyny jej występowania nie są znane. Sprawdź, jak rozpoznać i leczyć łupież różowy, a także, w jaki sposób pielęgnować skórę dotkniętą przez chorobę.

Czym jest łupież różowy Giberta? Przyczyny i częstość występowania 

Łupież różowy (łac. pityriasis rosea) to łagodna choroba skóry o charakterze rumieniowo-złuszczającym, która występuje u ok. 1-2% pacjentów poradni dermatologicznych. Chociaż może pojawić się w każdym wieku, najczęściej dotyka dzieci i dorosłych do 35. roku życia. Zazwyczaj choroba trwa przez ok. 6-8 tygodni, jednak w niektórych przypadkach może trwać nawet do pół roku. 

Przyczyny łupieżu różowego nie są w pełni poznane, jednak obecnie uważa się, że wywołują go wirusy opryszczki – HHV 6 i HHV 7. Najczęściej występuje on w okresie jesienno-zimowym i na wiosnę, możliwe więc, że to opóźniona reakcja organizmu na infekcję wirusową. 

Czy łupież różowy Giberta jest zaraźliwy? 

Czasem zdarza się, że osoba z otoczenia pacjenta z łupieżem różowym również zachoruje. Czynnikiem sprzyjającym jest osłabiona odporność, np. w wyniku stosowania leków immunosupresyjnych. Są to jednak na tyle rzadkie przypadki, że nie uznaje się tej choroby za zaraźliwą. Co więcej, po przebyciu łupieżu różowego organizm nabiera na niego odporności, dlatego prawdopodobieństwo nawrotów jest bardzo małe.

Jak wygląda łupież różowy Giberta? 

Przebieg łupieżu różowego jest zwykle charakterystyczny. W pierwszej kolejności pojawia się tzw. zmiana pierwotna. Ma ona dość dużą średnicę (2-6 cm), jest owalna, blaszkowata, a jej brzegi mogą się lekko łuszczyć. Występuje zwykle na tułowiu i ma różowy lub czerwony kolor. 

Kolejne zmiany mogą pojawić się w różnym odstępie czasu, od kilku do nawet kilkudziesięciu dni po wystąpieniu tej pierwotnej. Wykwity na skórze są drobniejsze, również różowe i łuszczące się. Może towarzyszyć im świąd, który nasila się pod wpływem ciepła i potu. Ponadto w niektórych przypadkach początek choroby przypomina nieco zwykłe przeziębienie. Jeszcze przed wystąpieniem zmian skórnych mogą pojawić się dodatkowe objawy łupieżu różowego Giberta, m.in.: 

• ból głowy, 
• gorączka, 
• zmęczenie, 
• dreszcze, 
• nudności. 

Najliczniej łupież różowy objawia się na tułowiu, brzuchu i wewnętrznych częściach kończyn. Zmiany na plecach mają tendencję do układania się wzdłuż nerwów międzyżebrowych. Dlatego czasem wykwity na zdjęciach łupieżu różowego Giberta mogą przypominać kształtem choinkę. Zazwyczaj zmiany skórne nie dotykają obszarów eksponowanych na słońce, jednak w rzadkich przypadkach mogą one rozwinąć się pod pachami, w pachwinach i na twarzy. Łupież różowy Giberta omija wówczas standardowe miejsca, takie jak kończyny czy tułów.

Metody leczenia łupieżu różowego 

Łupież różowy to choroba, która ustępuje samoistnie, dlatego jej leczenie polega jedynie na łagodzeniu nieprzyjemnych objawów, głównie uciążliwego świądu. Możesz w tym celu zastosować leki przeciwhistaminowe, np.: 

• feksofenadynę, 
• bilastynę, 
• lewocetyryzynę. 

Zwykle są one wykorzystywane w leczeniu alergii, jednak łagodzą świąd także w łupieżu różowym Giberta. Wapno z kolei, które również jest chętnie stosowane przy uczuleniu, nie przyniesie żadnej poprawy w przypadku tej choroby. Badania wykazały za to skuteczność leczenia acyklowirem, czyli substancją przeciwwirusową stosowaną w opryszczce i półpaścu. 

A czym smarować łupież różowy Giberta? Skorzystaj z dobrej jakości emolientów, czyli dermokosmetyków silnie nawilżających i natłuszczających skórę. Ponadto na mocno swędzące zmiany możesz zaaplikować dostępny bez recepty krem z hydrokortyzonem. Leczenie łupieżu różowego Giberta nie przyspiesza niestety przebiegu choroby – jego celem jest jedynie złagodzenie objawów.

Domowe sposoby na łupież różowy Giberta 

Naturalne metody również mogą zmniejszyć świąd towarzyszący łupieżowi różowemu. Możesz w tym celu wykorzystać np.: 

• aloes – ma on właściwości kojące, regenerujące i przeciwzapalne, 
• chłodne okłady – np. przy użyciu gotowych kompresów żelowych, które schładza się w zamrażarce, 
• okłady z naparów ziołowych, np. rumianku, mięty. 

Dodatkowo zadbaj też o komfort chorej skóry i unikaj czynników, które mogłyby ją podrażnić. Noś luźne, przewiewne ubrania z naturalnych materiałów. Do mycia wykorzystuj delikatne, nieperfumowane mydła, najlepiej przebadane dermatologicznie. Unikaj gorących kąpieli i drażniących substancji, np. silnych środków odkażających na bazie alkoholu. Łupież różowy Giberta powinien ustąpić w ciągu kilku tygodni. Chociaż to łagodna choroba, wszelkie zmiany skórne warto konsultować z lekarzem, w celu wykluczenia poważniejszych schorzeń. 

Bibliografia: 

1. Dominiak M., Wojciechowska A., Jędrowiak A., Tomaszewska K. A., Kozak K., Kaszuba A., Atypowa postać łupieżu różowego Gilberta – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa, Forum Dermatologicum 2017, 3(2): 68–70. 
2. Kalicki B., Bartoszewicz L., Grad A., Fabisiewicz A., Jung A., Manifestacje skórne wybranych chorób o etiologii wirusowej, Pediatria i Medycyna Rodzinna 2009, 2(5): 108-112. 
3. Tuszyński P. K. (red.), Problemy dermatologiczne z perspektywy farmaceuty, Wydawnictwo Farmaceutyczne, Kraków 2018.