Metoda Knillów – na czym polega i komu jest polecana?
Wyobraź sobie terapię, gdzie dotyk, ruch i muzyka splatają się w spójną całość, tworząc bezpieczną przestrzeń pozwalającą dziecku rozwijać umiejętności ruchowe oraz nawiązać głęboki kontakt z drugim człowiekiem. Tak właśnie wygląda metoda Knillów. Co sprawia, że zdobyła zaufanie terapeutów oraz rodziców na całym świecie? Jakie są jej podstawowe założenia?
Kto jest twórcą Metody Knillów?
Metoda Knillów to owoc wieloletnich badań i praktyki klinicznej Christophera Knilla – specjalisty w pracy z osobami z poważnymi zaburzeniami ruchowymi, poznawczymi i społecznymi. Wspólnie z żoną, Marianną Knill, Christopher stworzył innowacyjne programy terapeutyczne, które zyskały międzynarodowe uznanie dzięki swojej prostocie i skuteczności.
Inspiracją do opracowania Programów Aktywności było przekonanie, że każde dziecko niezależnie od stopnia niepełnosprawności ma potencjał do aktywności i wyrażania własnej inicjatywy. Ta fundamentalna idea stała się podstawą metody, w której ruch, dotyk i muzyka tworzą bezpieczne środowisko dla wszystkich pacjentów.
Metoda Knillów – cele
Metoda Knillów to terapeutyczne podejście, którego głównym celem jest wspieranie emocjonalnego rozwoju dziecka poprzez siłę dotyku i ruchu. W terapii tej fizyczna bliskość z opiekunem odgrywa kluczową rolę, dając dziecku poczucie bezpieczeństwa, budując jego pewność siebie i sprzyjając nawiązaniu głębokiego kontaktu emocjonalnego.
Dla wielu pacjentów, szczególnie tych z trudnościami w komunikacji lub wycofaniem społecznym, metoda ta staje się swoistym „mostem porozumienia”, pozwalającym im otworzyć się na relacje z otoczeniem. Dotyk, będący jednym z pierwszych zmysłów rozwijających się u człowieka, jest tutaj narzędziem, które umożliwia pacjentowi lepsze poznanie własnego ciała i otaczającego świata. Regularne sesje pomagają:
- zrozumieć sygnały płynące z ciała,
- uczą jak reagować na bodźce zewnętrzne w sposób świadomy i kontrolowany,
- rozwijać umiejętność wyrażania emocji,
- poprawić zdolności komunikacyjne.
Jednym z kluczowych aspektów terapii jest również budowanie relacji opartej na zaufaniu i wzajemnym dostosowywaniu się – terapeuta i dziecko wspólnie uczestniczą w ćwiczeniach. Takie podejście nie tylko poprawia samopoczucie, ale także wspiera ogólny rozwój psychofizyczny, przyczyniając się do wzrostu aktywności, lepszego zdrowia oraz silniejszego poczucia własnej wartości.
Komu pomaga metoda Knillów? Autyzm to jedno z tych zaburzeń
Dzieci w spektrum autyzmu często zmagają się z trudnościami w komunikacji czy kontroli ruchów, co może prowadzić do poczucia zagubienia, braku bezpieczeństwa i zaburzeń emocjonalnych. Metoda Knillów stanowi skuteczną odpowiedź na te wyzwania, oferując bezpieczną przestrzeń, w której dzieci mogą rozwijać świadomość swojego ciała i uczyć się nawiązywania kontaktu z otoczeniem.
Z jakich programów składa się metoda aktywności Knillów?
Metoda aktywności Knillów to zestaw sześciu starannie opracowanych programów terapeutycznych, które wspierają rozwój ruchowy, emocjonalny i poznawczy dzieci. Każdy jest dostosowany do poziomu sprawności pacjenta, a sesjom towarzyszy specjalnie skomponowana muzyka, która pomaga w koncentracji, inicjowaniu ruchu i relaksacji. Ćwiczenia obejmują ruchy całego ciała.
Program Wprowadzający (8 minut)
Program Wprowadzający skupia się na budowaniu kontaktu i ocenie koncentracji dziecka. Obejmuje proste aktywności, takie jak klaskanie, kołysanie, głaskanie oraz pocieranie dłoni. Jest idealny dla najmłodszych oraz dzieci z autyzmem i zaburzeniami rozwojowymi.
Program Pierwszy (15 minut)
Program Pierwszy koncentruje się na ćwiczeniach górnej części ciała. Zawiera takie aktywności jak kołysanie, wymachy rękami, głaskanie głowy i tułowia, zginanie i prostowanie rąk oraz przewracanie się. Pomaga w rozwijaniu motoryki dużej i koordynacji ruchowej.
Program Drugi (15 minut)
Program Drugi skupia się na dolnych partiach ciała. Ćwiczenia obejmują wiosłowanie, poruszanie nogami, głaskanie ud i kolan, obracanie się na boki oraz leżenie na plecach. Program wspiera rozwój ruchów naprzemiennych i koordynację dolnych kończyn.
Program Trzeci (20 minut)
Program Trzeci wymaga większej sprawności i koncentracji. Ćwiczenia obejmują czołganie się, raczkowanie, klęczenie, przewracanie się, upadanie i odpychanie. Program ten wspiera rozwój świadomości ciała oraz umiejętności planowania ruchów.
Program Czwarty (20 minut)
Program Czwarty skierowany jest do dzieci o wyższym poziomie sprawności i samokontroli. Uczestnicy wykonują takie ćwiczenia jak rowerek nogami, podnoszenie się, szybkie i wolne spacery, podbieganie, taniec oraz ruchy dowolne. Program sprzyja rozwijaniu inicjatywy i swobody ruchowej.
Program Specjalny (SPH) (25 minut)
Program Specjalny przeznaczono dla dzieci z głęboką niepełnosprawnością ruchową. Łączy elementy z Programów Pierwszego i Drugiego, umożliwiając bezpieczne ćwiczenia dostosowane do indywidualnych możliwości dziecka.
Metoda Knillów – nagrania MP3
Jednym z kluczowych elementów Metody Knillów są specjalnie przygotowane nagrania dźwiękowe w formacie MP3, które spełniają funkcję przewodnika podczas sesji terapeutycznych. To właśnie dzięki nim sesje kontaktu stają się przewidywalne i rytmiczne. Każde nagranie zawiera instrukcje oraz starannie skomponowaną muzykę wspierające dziecko i opiekuna w wykonywaniu aktywności.
Jak korzystać z Metody Knillów?
Aby w pełni wykorzystać potencjał Metody Knillów, ważne jest, aby wprowadzić ją jako stały element codziennej rutyny dziecka. Regularność sesji buduje przewidywalność, która daje poczucie bezpieczeństwa i ułatwia koncentrację.
Optymalna częstotliwość zależy od indywidualnych potrzeb – dzieci z poważniejszymi trudnościami komunikacyjnymi często odnoszą największe korzyści z codziennych sesji, podczas gdy inne mogą ćwiczyć dwa lub trzy razy w tygodniu. Ważne jest, by sesje odbywały się o stałych porach, co pozwala lepiej się przygotować.
Bibliografia:
- Biernat R., Metody i techniki terapeutycznego oddziaływania i wspomagania dzieci z zaburzeniami i deficytami rozwojowymi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, Społeczeństwo. Edukacja. Język 2014, 2, 7-28.
- Juraszek K. i in., Zaburzenia ze spektrum autyzmu u dzieci – analiza studium przypadku, Akademicka Platforma Czasopism 2019.
- Szeler K., Wybrane metody terapii osób dotkniętych autyzmem w świetle literatury, Pedagogia Christiana 2007, vol. 20, no. 2, pp. 113-127.
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
się ten artykuł?
