Nadwzroczność, inaczej dalekowzroczność. Co to za przypadłość?

Nadwzroczność, nazywaną inaczej dalekowzrocznością, definiuje się jako wadę wzroku. Jej najważniejszą cechą jest utrata ostrości widzenia tych obiektów, które znajdują się blisko. Proces leczenia tego schorzenia zwykle opiera się na noszeniu okularów korekcyjnych, chociaż współczesna medycyna daje także możliwość wykonania laserowej korekcji dalekowzroczności. 

Czym charakteryzuje się nadwzroczność? 

Nadwzroczność jest jedną z najczęściej występujących wad wzroku, występującą zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Przyczyną tego schorzenia może być byt krótka gałka oczna albo nadmiernie płaska rogówka, przez co obraz nie powstaje na siatkówce (tak jak ma to miejsce fizjologicznie) tylko za nią. Konsekwencją jest sytuacja, w której pacjent z dalekowzrocznością nie widzi wyraźnie obiektów znajdujących blisko niego,  a więc na przykład tekstu w książce. Typy nadwzroczności wymieniono w poniższej tabeli. 

Musisz jednak pamiętać, że po 40. roku życia u większości osób zaczynają rozwijać się wady wzroku na skutek utraty elastyczności przez soczewkę, często wiążą się właśnie z dalekowidzeniem. Problem o takim podłożu to nadwzroczność starcza, inaczej nazywana prezbiopią lub starczowzrocznością. 

Nadwzroczność u dzieci  

Nadwzroczność u dzieci zauważa się w okolicach 3. roku życia, ale wtedy jest procesem fizjologicznym, a więc właściwym dla rozwoju. Charakterystyczne jest tutaj jednak to, że nie przekracza + 2,5D. Zdarza się jednak i tak, że dalekowzroczność pojawia się również u dzieci w wieku przedszkolnym lub szkolnym. W takich przypadkach należy udać się do okulisty, który dokładnie określi wadę i przepisze właściwe okulary. 

Objawy dalekowzroczności 

Do najważniejszych symptomów nadwzroczności można zakwalifikować: 

• utratę ostrości widzenia obiektów z małej odległości, 
• łzawienie oczu, pieczenie i ból, 
• zmęczenie wzroku po pisaniu, czytaniu, 
• u dzieci mogą pojawić się nawracające bóle głowy, zez, niechęć do pisania, czytania, rysowania. 

Test na nadwzroczność, czyli diagnoza 

W sytuacji wystąpienia symptomów nadwzroczności u dziecka, nastolatka lub osoby dorosłej, najlepszym rozwiązaniem jest udanie się do lekarza. Okulista może przeprowadzić testy na nadwzroczność oraz kompleksowe badania wzroku, w tym: 

• sprawdzenie ostrości widzenia, 
• komputerowe badanie wzroku, 
• USG oka,  
• test na ciśnienie wewnątrzgałkowe oraz dno oka. 

Metody leczenia dalekowzroczności 

Do podstawowych metod leczenia dalekowzroczności należą: 

• noszenie okularów korekcyjnych, które poprawiają widzenie, a jednocześnie zapobiegają pogorszeniu się wady, 
• ćwiczenia oczu, stosowane przede wszystkim u dzieci. Ma na celu zahamowanie pogłębiania się wady, 
• laserowa korekcja wzroku, która jest niezwykle skutecznym rozwiązaniem, eliminującym całkowicie wadę wzroku.  

Bibliografia: 

1. Czaińska, M, Wyzwania diagnostyki i korekcji nadwzroczności, Optyka, 2020. 
2. Henrykowska, G., Kałka, K., Dziedziczak-Buczyńska, M., Buczyński, A,  Analiza częstości występowania wad wzroku wśród populacji Powiatu Jędrzejowskiego, 2012. 
3. Szczygieł, E., Fudacz, N., Berus, T., Rojek, J., Golec, E, Fizjoterapia w okulistyce–przegląd literatury, Medical Rehabilitation 2022, 27: 41-48. 
4. Tokarzewski, T, Potrzeby korekcyjne pacjentów 40+, OphthaTherapy. Therapies in Ophthalmology 2016, 3:  294-298.