Orgazm pochwowy bez tabu

Badania pokazują, że przeżywanie orgazmu pochwowego związane jest z wyższym poziomem satysfakcji z życia seksualnego, relacji partnerskich oraz lepszym stanem zdrowia psychicznego. W poniższym artykule przedstawimy m.in. czynniki wpływające na zdolność do uzyskania orgazmu pochwowego oraz możliwe powody problemów z jego osiągnięciem.

Który orgazm jest lepszy: pochwowy czy łechtaczkowy?

Wiele kontrowersji w świecie naukowym budzi podział rodzajów orgazmu na pochwowy i łechtaczkowy. Niektórzy badacze uważają, że taka klasyfikacja nie ma sensu, ponieważ pochwa nie posiada struktur anatomicznych (wolnych zakończeń nerwowych), które mogłyby odpowiadać za wywołanie orgazmu. Naukowcy pisząc o orgazmie pochwowym, odwołują się czasem do poglądu o obecności punktu G – strefy erogennej na przedniej ścianie pochwy. Podłoże anatomiczne występowania punktu G nie zostało jednak nadal potwierdzone – jego obecność to więc nadal tylko hipoteza. Część badaczy zajmujących się tym tematem sugeruje, że odczucia erogenne z tego miejsca wywołane są w rzeczywistości stymulacją odnóg łechtaczki, a nie samej pochwy. Pomimo braku dowodów częste w literaturze naukowej stało się wykorzystywanie uproszczenia i uznawanie orgazmu za pochwowy po prostu w przypadku, gdy został on osiągnięty w czasie stymulacji pochwy.

Po czym poznać orgazm pochwowy?

Choć wiele badań poświęcono określeniu różnic między orgazmem pochwowym a łechtaczkowym, ich wyniki nie pozwalają jednoznacznie stwierdzić, że istnieją różnice w tym jak one wyglądają. Zmiany opisywane w przypadku obu rodzajów orgazmu to:

• intensywne uczucie przyjemności i subiektywne odczucie zmiany stanu świadomości,
• swoiste doznania w narządach płciowych, które mogą zmiennym zasięgiem obejmować całe ciało,
• skurcze mięśni przepony, mięśni okołopochwowych i (prawdopodobnie) mięśni macicy,
• rytmiczne ruchy ciała,
• okrzyki,
• zaczerwienie twarzy,
• zmiana koloru warg sromowych mniejszych z różowej na intensywnie czerwoną.

Jak osiągnąć orgazm pochwowy?

Zdolność do osiągnięcia orgazmu w efekcie określonego rodzaju stymulacji jest cechą indywidualną dla każdej kobiety, może także ulegać zmianom na przestrzeni życia. Różnice w odczuwaniu tego samego rodzaju pobudzenia u poszczególnych osób oraz u tych samych kobiet w różnym wieku związane są z wpływem czynników fizjologicznych i psychologicznych. Wśród aspektów fizjologicznych wymienić można m.in. unikalny rozkład nerwów czuciowych w strefach erogennych. Przykładem ważnego czynnika psychologicznego są z kolei subiektywne przeszłe doświadczenia z danym rodzajem stymulacji i wiązanie ich (podświadome) z osiągnięciem orgazmu.

Dojście do orgazmu, w tym orgazmu wywołanego stosunkiem pochwowym, zależy więc od umiejętności wykorzystania wiedzy o tym, co sprawdzało się w przeszłości (szczególnie w kontekście rodzaju stymulacji, wykorzystanej pozycji oraz wrażeń zmysłowych, np. zapachu) i otwartości na tworzenie nowych pozytywnych doświadczeń.

Czy można nie mieć orgazmu?

Według raport o seksualności Polaków, orgazm przeżywa 92 proc. ankietowanych kobiet. Statystyki pokazują, że zdecydowana większość z nich (niemal 9 na 10) osiąga go w trakcie stosunku pochwowego.

Brak zdolności do osiągania orgazmu może wynikać z problemów z komunikacją z partnerem lub wiązać się czynnikami psychologicznymi (m.in. depresją, stresem, negatywnym postrzeganiem własnego ciała, zaniedbaniem emocjonalnym) lub uwarunkowaniami medycznymi (niektórymi chorobami, np. ginekologicznymi lub przyjmowanymi lekami, m.in. kardiologicznymi, psychotropowymi). Jednak pamiętajmy – wbrew ogólnej opinii – orgazm pochwowy nie jest obowiązkiem każdej kobiety i wyznacznikiem udanego życia seksualnego.

Źródła:

1. Puppo V. (2013) Anatomy and Physiology of the Clitoris, Vestibular Bulbs, and Labia Minora With a Review of the Female Orgasm and the Prevention of Female Sexual Dysfunction, Clinical Anatomy, 26: 134-152.
2. Pfaus J., Quintana M., Cionnaith C., Parada M. (2016) The whole versus the sum of some of the parts: toward resolving the apparent controversy of clitoral versus vaginal orgasms, Socioaffective Neuroscience & Psychology, 6: 32578.
3. Faubion S., Rullo J. (2015) Sexual Dysfunction in Women: A Practical Approach, American Family Physican, 92(4): 281-288.
4. Lew-Starowicz Z., Błażejewska A., Bińkowska M. (2007) Seksualność kobiet – nowe kierunki rozwoju, Przegląd Menopauzalny, 4: 195-198.
5. Bancroft J. (red.) (2010) Seksualność człowieka, Elsevier Urban & Partner, Wrocław.