Toksoplazmoza w ciąży – objawy, leczenie

Toksoplazmozę wywołuje pierwotniak Toxoplasma gondii, którego pełen cykl rozwojowy następuje w organizmie kota. Stąd koty, a przede wszystkim ich kał, są głównym źródłem zarażenia.

Postać nabyta toksoplazmozy dotyczy ssaków i ptaków, które zarażają się poprzez kontakt z kałem kota lub zjedzenie zakażonego mięsa – pierwotniak tworzy cysty w mięśniach, mózgu i sercu zwierząt.

Ludzie zarażają się poprzez spożycie surowych i półsurowych produktów zwierzęcych, ale też przez brak higieny w opiece nad kotem. Z przewodu pokarmowego człowieka wraz z krwią i limfą pasożyty przedostają się do tkanek różnych narządów, gdzie rozwijają się i tworzą cysty – liczne pasożyty otoczone otoczką i zdolne do zarażania nawet po wielu latach.

Objawy toksoplazmozy

Objawy i przebieg choroby zależą od umiejscowienia cyst, których obecność wywołuje stany zapalne i martwicę tkanek. Najczęściej obserwuje się niebolesne powiększenie węzłów chłonnych szyjnych i karkowych, bóle głowy i stawów, stan podgorączkowy i nadmierną potliwość. Choroba czasem atakuje oczy, wywołując zapalenie siatkówki i naczyniówki oraz zaburzenia widzenia. Zdarzają się także postacie wielonarządowe – zwykle bardzo ciężkie, objawiające się stanem zapalnym serca, opon mózgowych i mózgu oraz płuc.

Przewlekła toksoplazmoza poza bólami stawów, mięśni i głowy oraz rzutami gorączki może objawiać się zaburzeniami psychicznymi i miesiączkowania.

Istnieje także wrodzona postać toksoplazmozy, która jest następstwem zarażenia płodu drogą łożyskową.
Rozpoznania choroby dokonuje się na podstawie badań krwi na obecność przeciwciał.

Leczenie toksoplazmozy

Leczenie polega na podawaniu antybiotyków, sulfonamidów i witamin.
Aby uniknąć zarażenia, należy umiejętnie obchodzić się z kocią kuwetą, unikać jedzenia surowych i półsurowych produktów zwierzęcych, myć ręce i owoce po styczności z kotem.

Toksoplazmoza w ciąży

Toksoplazmoza jest szczególnie niebezpieczna dla kobiet ciężarnych, które trzy razy w czasie trwania ciąży powinny poddać się badaniom krwi na obecność pierwotniaka. Najgroźniejsze są zarażenia w pierwszym trymestrze, które mogą skutkować obumarciem płodu. Czasami występują zaburzenia w rozwoju płodu, z których najgroźniejsze są uszkodzenia mózgu. Mogą również wystąpić uszkodzenia innych narządów i układów, np. wzroku, serca i inne.