Udar mózgu – leczenie szpitalne i leczenie domowe

Udar mózgu to bardzo zróżnicowane rozpoznanie. To, ile trwa leczenie, zależne jest od tego, jaki obszar został objęty zmianami niedokrwiennymi czy też jakie naczynie uległo uszkodzeniu, a także jak szybko została wdrożona odpowiednia terapia.

Udar mózgu to stan zagrażający życiu, który wymaga jak najszybszej medycznej interwencji. Najlepiej, jeśli osoba z podejrzeniem udaru mózgu trafi bezpośrednio na oddział udarowy, czyli taki, który specjalizuje się w leczeniu i rehabilitacji chorych po udarach mózgu. Udar nie musi dawać bardzo nasilonych objawów. Już ten o niewielkim nasileniu objawów klinicznych bądź udar niedokrwienny przemijający powinny być konsultowane ze specjalistą, ponieważ w ciągu kilku dni, a nawet kilku godzin, może dojść do wystąpienia udaru mózgu.

Udar mózgu – leczenie domowe

Wiele schorzeń czy stanów nagłych może być zaopatrywanych już w warunkach domowych. Natomiast jeśli chodzi o udar mózgu, leczenie domowe dotyczy wyłącznie późniejszego okresu rehabilitacji. Absolutnie nie wolno opierać się na domowych sposobach przy podejrzeniu udaru, ponieważ konieczna jest szybka interwencja medyczna, podanie do 3 godzin od pierwszych objawów aktywatora plazminogenu (alteplazy), a także zabezpieczenie podstawowych funkcji życiowych. Pierwsza pomoc w warunkach domowych polega na wezwaniu pogotowia ratunkowego, nawet jeśli niepokojące objawy mijają.

W jaki sposób leczyć udar mózgu?

Pierwszym krokiem leczenia udaru mózgu jest podanie alteplazy, czyli aktywatora plazminogenu. Należy pamiętać, że komórki mózgowe ulegają obumarciu już po 3–4 minutach. Dlatego im szybsze podanie leku, tym większa szansa na ograniczenie powikłań udaru.

Badaniem, na podstawie którego lekarz dokonuje rozpoznania udaru mózgu, jest tomografia komputerowa. Na początek podaje się płyny celem nawodnienia chorego, tlen przez maseczkę, a w razie konieczności następuje podłączenie chorego do respiratora. Jeśli minęło więcej niż kilka godzin od początku objawów, podawanie alteplazy wydaje się bezzasadne. Nie zmienia ona bowiem w żaden sposób rokowania chorego. Przeciwwskazaniem do podania alteplazy jest podejrzenie udaru krwotocznego. Jeśli chory nie jest zaopatrzony alteplazą, konieczne jest podanie aspiryny, a czasem i heparyny, jednak wyłącznie w przypadku udaru niedokrwiennego. W przypadku udaru krwotocznego konieczne jest wykonanie zabiegu wewnątrznaczyniowego.

Jak tylko stan chorego jest w miarę stabilny, leczenie po udarze mózgu wymaga jak najszybszego rozpoczęcia odpowiedniej rehabilitacji, żywienia i postępowania przeciwodleżynowego. Bierne ruchy, szczególnie gdy chory jest podłączony do respiratora, mają na celu zapobieganie przykurczom i odleżynom, a także aktywację mięśni. Dalsze ćwiczenia są dostosowywane do stanu chorego, jednak dąży się do jak największego usprawnienia go poprzez stosowanie zabiegów fizjoterapeutycznych czy ćwiczeń fizycznych. Niekiedy konieczna jest również opieka logopedy, ponieważ niejednokrotnie dochodzi do upośledzenia mowy.

Zobacz także: Rehabilitacja po udarze

Leczenie domowe po leczeniu szpitalnym

Leczenie udaru mózgu po wyjściu z oddziału udarowego jest uzależnione od stanu chorego. Najczęściej jednak stosuje się rehabilitację na specjalistycznym oddziale, zajmującym się rehabilitacją chorych po udarach. Elementem tego typu rehabilitacji są terapie zajęciowe i nauka samodzielnego egzystowania. Bardzo często konieczna jest również psychoterapia, ponieważ udar mózgu u wielu chorych może skutkować głęboką depresją, związaną w wielu przypadkach z brakiem samodzielności, przewlekłym unieruchomieniem lub całkowitą zmianą stylu życia.

Leczenie chorego po udarze mózgu w domu jest często ogromnym obciążeniem dla rodziny i opiekunów. Wszystko zależy od tego, w jakim stanie jest chory i jaki jest jego stopień samodzielności. Konieczne jest usunięcie przyczyn odpowiedzialnych za powstanie udaru, czyli nadciśnienia, wysokiego poziomu cholesterolu czy też nadmiernego krzepnięcia krwi. Obowiązkiem jest właściwa dieta, aktywność fizyczna (dopasowana do aktualnego stanu zdrowia i możliwości organizmu), leczenie chorób przewlekłych, rezygnacja z palenia papierosów i zażywania innego typu używek.